چکیده:
با پیچیده تر شدن سازمان ها، سرعت سریع تغییرات، افزایش روند جهانی شدن، تحولات فناوری های اطلاعاتی و ارتباطی اعم از گسترش جوامع شبکه ای، رسانه های جدید و نوآوری های آموزشی، ضرورت بازبینی شیوه های مدیریت اطلاعات و دانش بیش از پیش احساس می شود. چرا که زمانی که ساختارهای سازمانی قدیمی با فناوری های جدید آمیخته شود حاصلی جز بالا بردن هزینه ها برای آن سازمان نخواهد داشت.
دانشگاه ها نقش عمده ای در تجارت دانش دارند و اساسی برای بهره گیری از اقدامات و راه حل های مبتنی بر مدیریت دانش محسوب می گردند. در تحلیل ساختار ماموریت دانشگاه ها، اهداف خرد و کلان آن مبتنی بر مدیریت دانش بوده و در برگیرنده کشف، کسب یا تولید و نوآوری می باشد. در دانشگاه ها انتقال دانش از طریق تدریس صورت می گیرد که مدیریت دانش در آن می تواند به شکل کاربرد دانش در مسایل انسانی به صورت ارایه خدمات عمومی و یا تداوم یافتن دانش در مراکز علمی باشد. دانشگاه علوم انتظامی به عنوان یک موسسه آموزش عالی، انتقال دهنده دانش نوین در حوزه پلیسی است و سازمان پلیس به عنوان نهادی اجتماعی که حافظ جان و مال مردم است دارای وظایف و مسوولیت های متعددی است که تحقق هر کدام از آنها نیازمند به اخذ تصمیمات واقع گرایانه است که این امرتنها از طریق مدیریت دانش و اطلاعات تحقق پذیر است. مدیریت دانش با ساده سازی و اصلاح فرآیند مشارکت، توزیع، ابداع یا آفرینش، گردآوری و درک دانش می تواند به تصمیمات نو آورانه در سازمان پلیس کمک کند و آن را از یک سازمان بوروکراتیک به سازمانی دانش محور، نوآور و روزآمد تبدیل سازد.
مقاله حاضر با استفاده از روش کتابخانه ای، به بررسی مفهوم مدیریت دانش، مدل ها، محدودیت ها، امکانات و چالش های پیش روی آن پرداخته و در پایان پیشنهاداتی جهت بهره گیری از مدیریت دانش در نیروی انتظامی مطرح می سازد.