خلاصه ماشینی:
"چین کشوری است دارای قدرت نظامی بالفعل و ظرفیت اقتصادی بالقوه و طبق نظر کارشناس،در ربع اول قرن بیست و یکم از لحاظ قدرت اقتصادی از ژاپن،غول بزرگ اقتصادی جهان،پیش خواهد افتاد(ژاپن که به یک غول 600 کیلوئی تشبیه شده است،هماکنون 150 کیلو از وزن خود را از دست داده و با رشد اقتصادی دو درصد،با مشکلاتی روبرو است-این در زمانی است که چین قارهای،در چندسال اخیر،رشدی معادل 5/12 درصد در کل کشور و16 درصد در جنوب کشور که مناطق آزاد تجاری در آنجا قرار دارد داشته است و طبق بررسیهای علمی،روند کنونی در آینده قابل پیشبینی نیز میتواند ادامه یابد.
باوجود برقراری روابط بهتر میان چین و کشورهای روسیه،ژاپن،کرهء جنوبی و ایالات متحده آمریکا،علائم دریافتی از چین که توام با نگرش صلح جویانه و در عین حال غیر سازش کارانه است،منطقهء آسیا-پاسفیک را در وضعیت نامطمئنی قرار داده است(برای کشورهای آسیای جنوب شرقی و شرق آسیا امنیت سابق دیگر تضمین شده نیست)و باعث گردیده کشورهای منطقه به نحو بیسابقهای به جنب و جوش درآیند و به تقویت بنیهء نظامی خویش بپردازند(البته دلائل دیگری هم در این زمینه وجود دارد که به چین مربوط نمیشود،مانند خلاء قدرت ایجاد شده در منطقه،عقبنشینی سمبولیک آمریکا از منطقه-آمریکا عملا توان مقابله با چالشهای پس از جنگ را ندارد-نگرانی نسبت به گرایش مجدد ژاپن به نظامیگری و...
*علیرغم روابط تیره با آمریکا،کشور چین از عقبنشینی بالقوه آمریکا از آسیا استقبال نکردند و گفته است:مسئله امنیت منطقهء آسیا-پاسفیک باید به تدریج حل و فصل شود؛به عبارت ساده،آمریکا لازم نیست برای خروج از این منطقه عجله کند و اساسا اگر در آنجا بماند،چینیها خوشحال خواهند شد،زیرا در آن صورت میتوانند راه توسعه اقتصادی و کسب تکنولوژی پبیشرفته را با تمکام قدرت و بدون وقفه ادامه دهند."