چکیده:
در دنیای امرو زکمت رکسی میتواند پا نگاه مکانیستی به مدیریت سازمانها و بالاغص مدیریت
آموزشی وآموزشگاهی بنگرد. امروزه در پرنو تحولات اجتماعی و تشوریهای نوین مدیریت دیدگاه
جهانشناختی» و معرفتشناختی مدیران آموزشی تغییر یافته است. علم و معرفت جایگاه رفیسی پیدا کرده و
نوع نگر شآنها از منظر معرفتشناسی دچار تحول شده است. با توجه به زو مکاوش در پیشفرضهای
معرفتشناسی مدیریت آموزشی مقاله حاضر به دنبال کشف گوشهای عناصر فلسفی مبنای معرفتشتاسی
نظریهی 7.0.24 در مدیریت آموزشی در این نظرینه معرفت تساطی و هدف علم درهم
شکستن تعیّنها و معرفت خصلتی غیرتراکمی داشته و تفکر محور تعلیم و تربیت قرار میگیرد.
موضوعات درسی از بین معرفت نظامیافته انتخاب میشوند. مدی رآموزشی با این فرهنگ هر فرد را
معرفت و دانش خویش میداند و معرفت سازمانیافته منجر به توسعه نگرش فردی میشود. هیچ معرشت
غیرانسانی وجود نداشته و هر معرقتی از دریچهی نگاه اسان معنیدار میشود.
خلاصه ماشینی:
با توجه به ایننکته که علیرغم سیر پیشرونده علمی این رشته،به مبانی فلسفی آن و روند شکلگیری آنتوجه لازم مبذول نشده است،مقالهی حاضر به دنبال آن است که پیشفرضهایمعرفتشناختی این علم را بر اساس تأثیری که مدیریت کیفیت فراگیر بر آن گذارده است،مورد نقد و تحلیل قرار داده و به کشف عناصر فلسفی مبنای معرفتشناختی نظریهیمدیریت کیفیت فراگیر در سازمان و مدیریت آموزش و پرورش نائل شود.
در مدیریت کیفیت فراگیر به جای اینکهمسؤولیت آموزش و یادگیری و کیفیت فقط بر دوش یک نفر یا واحد خاصی باشد،بر عهدهیهمهی کارکنان سازمان است و با این نظر همهی افراد درگیر کار شده و از توانمندیهایمختلف آنها در سطوح مختلف بهرهبرداری میشود.
T بررسی اصول ومفاهیم بنیادی معرفت و مقایسه اساس قانونمندی و قوانین مربوط به رشتههای مختلف علومبرای مدیریت در فرآیند برنامهریزی درسی در سازمان مطمح نظر قرار میگیرد و مؤید ایننکته است که بین مفاهیم و اصول،ارتباط دقیق برقرار است،به عبارت دیگر شناخت(معرفت)از همان ابتدا یک فرآیند تعاونی و تعاملی و زندگی گروهی است که در آن با میدانیکه مدیریت برای اعضا باز میگذارد هر کس دانش خویش را در چارچوبی مشترک با فعالیتیمشترک در راه چیرگی بر دشواریهای مشترک شکوفا میکند؛لذا مسألهی شناخت و معرفتاز شناخت صوری مکانیستی فراتر میرود و این تفاوت بین شناختها،از نقطهای آغازمیشود که معرفت از حدود برشماری تکتک حقایق جزئی فراتر رود و نوعی همبستگی درسازمان آموزشی ایجاد شود.