خلاصه ماشینی:
"این مفهوم عبارت از مسئولیت دستهجمعیملل نسبت به بناهایی است که مظهر مجسم تمدنهای شکوهمند بشمار میآیند وبه تاریخ تمامی بشریت تعلق دارند دومین حادثه پافشاری شدید جامعۀ بین المللی به هنگام تشکیل کنفرانسملل متحد به سال 1972 در استکهلم(برای بحث دربارۀ محیط زیست)در مورداتخاذ تدابیر فوری بمنظور حفاظت از محیط زیست طبیعی و آثار ناشی از نبوغخلاق بشری بود که باز تاکیدی است بر مسئولیت دستهجمعی ملل نسبت بهمحیط زیستی که در معرض خطر قرار دارد.
از سوی دیگر تنظیمکنندگان کنوانسیون که خواهان تحکیم اساس هویت-های فرهنگی هستند درصدد برآمدهاند که فهرستی از میراث جهانی تهیه کنندکه محتوی نام همۀ اموال فرهنگی و طبیعی باشد:اموالی که جامعۀ بین المللی برایآنها ارزش جهانی قائل است و ازاینرو حفاظت از آنها را از مسئولیتهای خودمیشمارد.
کدام مقام دولتی امروزه قادر است برای جلوگیری از نابودی-احتمالا-علاجناپذیر-اموالی که او حفاظت از آنها را بعهده گرفته و برای این کار ازتمامی جامعۀ بین المللی درخواست کمک نموده منتهای کوشش خود را بکار نبرد ومتحمل مسئولیت سنگین آن گردد؟ کنوانسیون مربوط به حفاظت از میراث جهانی که در سال 1972 بتصویبرسیده گاه بعنوان«صلیب سرخ زمان صلح»برای بناهای تاریخی و محوطههایطبیعی توصیف شده است.
ولی آیا این اقدام بنگاههایتوریستی نمایانگر این نیست که شاهکارهای فرهنگی و شگفتیهای استثناییطبیعت برای مردم این دورهنبشرط اینکه از امکان برخوردار باشند-کششخاصی دارند؟ این میراث مشترک بشری عبارت از چیست؟همه میدانند که میراث فرهنگیعلاوه بر کتاب،موسیقی،صنایع دستی،آثار هنری و مجموعۀ نقاشیها و مجسمههاییکه در موزهها قرار دارند شامل تعداد بیشماری از اموال غیرمنقول متشکل از بناهاو مجموعههای شهری نیز هست که کنوانسیون میراث جهانی بخاطر آنها تنظیمشده است."