خلاصه ماشینی:
"گرایش اصلاحطلبان درون دولت به مبارزه با فساد،یک تغییر پدیدآمده در دولت،خشم عمومی نسبت به فضاحتهای مالی،گرایش اپوزیسیون به مبارزه با فساد،بروز یک بحران اقتصادی و سرانجام فشارهای خارجی در زمره مواردی هستند،که بهعنوان فرصتهای فراروی مبارزه با فساد قلمداد منظور از فساد اداری عبارت است از:سوءاستفاده از مناصب عمومی بهمنظور رسیدن به منافع خصوصی،مانند سوءاستفادههای یکجانبهء مأموران دولتی از قبیل حیفومیل،اختلاس،پارتیبازی و نیز سوءاستفادههایی که ناشی از ارتباط کارگزاران بخشی عمومی یا کارگزاران بخش خصوصی(اعم از داخل و خارج کشور)یا با کارگزاران بخش عمومی/خارجی در قالب رشوه،اخاذی، اعمال نفوذ و تقلب و کلاهبرداری را دربر میگیرد میشوند.
ویتو تانزی و داودی در مقالهء خود که در 7991 تحت عنوان"فساد،سرمایهگذاری عمومی و رشد"از سوی صندوق بین المللی پول منتشر شده است،اینگونه نتیجهگیری میکنند که"فساد،بهویژه از نوع سیاسی و بزرگ آن کلیت شفافیت در امور مالی کارمندان دولت بسیار مهم است در بسیاری از کشورها این قانون وجود دارد که کارمندان عالیرتبه باید در بدو تصدی پست و در هنگام تحویل پست داراییهای خود را اعلام کنند فرایند تصمیمسازی و تصمیمگیری مربوط به پروژههای سرمایهگذاری عمومی را دچار اختلال درجهء اختلالات بیشرت خواهد بود".
تنظیم راهبرد نیازمند آن است که خواست سیاسی برای مبارزه با فساد در درون دولت و جامعه مدنی بهدرستی مورد ارزیابی واقع شده باشد این ارزیابیها میتواند به یک تحلیل اقتصاد سیاسی از روند اصلاحات منجر شود که در پرتو آن پشتیبانان و مخالفان اصلاحات مربوط به مبارزه با فساد شناخته شوند ج)فرایندهای باز بودجهریزی:شفافیت در درآمدها و هزینههای دولت،حسابپسدهی را آسان میکند."