چکیده:
هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی گروه درمانی پذیرش خویشتن به شیوه درایدن در مقایسه با اثربخشی آموزههای مجمعهای معتادین گمنام روی مولفههای سلامتروانی افراد معتاد بود. روش:این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع طرح مقایسه گروههای نابرابر بود. جامعه آماری شامل افراد معتاد مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد شهرستان همدان درسال 1389 و 1390 بود. در بخش گروه درمانی 27 نفر به طور داوطلبانه به عنوان نمونه انتخاب شدند و تحت 10 جلسه، هر هفته یک و نیم ساعت گروه درمانی پذیرش خویشتن به شیوه درایدن قرار گرفتند. دربخش گروه معتادین گمنام نیز 37 نفر به طور داوطلبانه به مدت شش ماه در جلسات مجمعهای معتادین گمنام شرکت کردند. در ابزارها از پرسشنامه سلامت عمومی استفاده شد که ابتدا در پیشآزمون و سپس در پسآزمون روی آزمودنیهای هر دو گروه اجرا شد.یافتهها: نتایج نشان داد گروه درمانی پذیرش خویشتن به شیوه درایدن تأثیر مثبت معناداری روی مولفههای علائم اضطرابی، افسردگی و سلامت روان کلی افراد معتاد داشت. آموزههای مجمعهای معتادین گمنام نیزتأثیر مثبت معناداری بر روی مولفه های علائم جسمانی، اضطرابی، افسردگی و سلامت روان کلی افراد معتاد داشت. سایر نتایج نشان داد میزان اثر بخشی آموزههای مجمعهای معتادین گمنام در مقایسه با گروه درمانی پذیرش خویشتن تاثیر معنادار بیشتری بر کاهش علائم افسردگی افراد معتاد داشت. نتیجهگیری: شرکت در گروههای خودیاری معتادان گمنام و همچنین شرکت در گروه درمانی پذیرش خویشتن موجب افزایش سلامت روانی افراد معتاد میگردد.
Introduction: This research aimed at the effectiveness of self-acceptance group therapy by Dryden method in comparison with NA on the components of addicts’ mental health.
Method: The method of this Semi-experimental research was comparison between unmatched groups. The population consisted of addicted pepole who attended to rehabilitative addiction institutes in Hamedan city in 1389-90. In self-acceptance group section، 27 people were selected as voluntary sample and were affected on self-acceptance group therapy by Dryden method for ten sessions weekly. In NA group section also 37 people were selected as sample group voluntary and participated in weekly sessions for six month. General Health Questionnaire (28 items) was administered among selected sample.
Results: The results showed that self-acceptance group therapy had positive effect on depression، anxiety and addicts’ general health. Also، NA group had positive effect on physical symptoms، depression، anxiety and addicts’ general health. Other results showed that the range of NA effect on addicted depression was more effective than self-acceptance group therapy.
Conclusion: Participate in NA training and self-acceptance group therapy increase mental health in addicts.
خلاصه ماشینی:
"Hendriks, Scheea & Blankena Kennedy, Gross, Whitfield, Drexler, Kiltsa همکاران، 2012؛ مک کاردی و زیدونیس 1 ، 2001؛ دباغی، 1385؛ نریمانی، 1383).
بحث و نتیجهگیری این پژوهش به منظور بررسی و مقایسه اثر بخشی گروه درمانی پذیرش خویشتن وآموزههای مجمعهای معتادین گمنام روی مولفههای سلامت روانی افراد معتاد انجام گرفت.
همچنین نتایج در بخش گروههای خودیاری معتادین گمنام نشان داد که حضور شش ماهه در این گروهها و بهرهمندی از آموزههای این گروهها موجب بهبودی علائم جسمانی، اضطرابی، افسردگی و همچنین سلامت روان کلی افراد معتاد میگردد.
این یافته با نتایج تحقیقات مختلفی همسو است برای مثال فریدمن (2006) در بررسی خود نشان داد که حضور در گروههای خودیاری معتادین گمنام باعث افزایش سلامت روانی و کیفیت زندگی افراد میشود .
همچنین نتایج نشان داد که بین اثر بخشی گروه درمانی پذیرش خویشتن و حضور در گروههای خودیاری معتادین گمنام در مولفههای علائم جسمانی، اضطرابی، کارکرد اجتماعی و سلامت روان کلی افراد تفاوت معناداری وجود ندارد.
همچنین باید این نکته را مد نظر داشت که مدت زمان اجرا و تعداد جلساتی که افراد در گروههای خودیاری معتادین گمنام شرکت کردند، نسبت به جلسات و مدت دو ماههی انجام گروه درمانی پذیرش خویشتن بسیار بیشتر بود که خود میتواند موجب افزایش حس ارزشمندی، افزایش اعتماد به نفس و کاهش افسردگی در افراد شود."