چکیده:
این مطالعه به منظور تبیین تجربه خانواده های بیماران مرگ مغزی از ارتباط و آشنایی با خانواده و فرد گیرنده عضو به روش کیفی با رویکرد پدیدارشناسی انجام شد. به این منظور مصاحبه های بدون ساختار و عمیق با 5 خانواده بیمار مرگ مغزی اهدا کننده عضو که با گیرنده های اعضا ارتباط داشتند، صورت گرفت که در آن خانواده ها تجربیات خود را در خصوص این پدیده بیان کردند. داده های به دست آمده از این مصاحبه ها با استفاده از روش تجزیه و تحلیل کلایزی تحلیل شد. یافته های این پژوهش را می توان در قالب چهار مفهوم کلی نیت اهدا، نیاز به قدردانی، احساس تنهایی و سلطه جویی طبقه بندی کرد. یافته های این مطالعه توانست تصویری روشن از تجربیات خانواده های بیماران مرگ مغزی که با گیرنده ها ارتباط داشتند ارائه دهد. تجربیات این خانواده ها نشان داد که آشنایی و ارتباط دو خانواده لزوم دخالت متخصصان روان شناسی و مشاوره را می طلبد.