چکیده:
در این مقاله با تمرکز بر تصمیمات نهاد بین المللی گروه 20 و اقدامات دولت ها برای پشت سر گذاردن بحران مالی جهانی به بررسی شکاف میان «توافقات جمعی» به عنوان ابزار دیپلماسی چندجانبه ازیک سو و «تداوم سیاست های حمایت گرایانه ملی و مرکانتیلیستی» به عنوان رویکردی واقع گرایانه مبتنی بر خودیاری و مخالف اقدامات اقتصادی چندجانبه گرایانه از سوی دیگر خواهیم پرداخت. در پاسخ به پرسش اصلی این نوشتار که قدرت های بزرگ اقتصاد جهانی تاکنون در حل بحران مالی و اقتصادی اخیر چه اقدامات و سیاست هایی را دنبال نموده اند و چرا این بحران تاکنون به فرجام موفقیت آمیز خود منجر نشده است؟ این فرضیه هدایت کننده نوشتار است که «هرچند قدرت های بزرگ اقتصاد جهانی از طریق تعاملات بین دولتی و درون سازمانی گروه 20 و سیاست های بین المللی مالی و تزریق سرمایه های لازم اعضا به بازارهای جهانی در حل بحران تلاش نموده اند، اما به دلیل تداوم برخی سیاست های حمایت گرایانه و ملی مرکانتیلیستی نتوانسته اند به گذار موفقیت آمیز از این بحران دست یابند». روش توضیحی ـ تحلیلی و رویکرد نظری نهادگرایی نئولیبرال، چهارچوب تحلیلی پژوهش حاضر را تشکیل می دهد. براساس این رویکرد، ضرورت همکاری های دسته جمعی و اتخاذ دیپلماسی چندجانبه گرا الگویی است که در قالب نهاد بین المللی گروه 20 به کار برده می شود و در ادامه با توجه به ضعف یا ناکارآمدی این نهاد جمعی عمدتا دولتی در برابر بحران حاضر به دلیل تداوم سیاست های مرکانتیلیستی اشاراتی خواهیم داشت.
خلاصه ماشینی:
"چکیده در این مقاله با تمرکز بر تصمیمات نهاد بین المللی گروه 20 و اقدامات دولت‌ها برای پشت‌سر گذاردن بحران مالی جهانی به بررسی شکاف میان «توافقات جمعی»به عنوان ابزار دیپلماسی چندجانبه از یک‌سو و«تداوم سیاست‌های حمایت‌گرایانه ملی و مرکانتیلیستی»به عنوان رویکردی واقع‌گرایانه مبتنی‌بر خودیاری و مخالف اقدامات اقتصادی چندجانبه‌گرایانه از سوی دیگر خواهیم پرداخت.
شیاوبین،عضو ارشد شورای مرکزی بانک ملی چین با انتشار گزارشی ضمن هشدار نسبت به اینکه با ادامه وضعیت کنونی راه فراری برای خروج از بحران مالی جهانی نیست،تصریح کرد این‌گونه کمک‌های امریکا ممکن است به رقابتی بین ارزهای قدرت‌های بزرگ اقتصادی تبدیل شود.
در این میان سؤالات زیادی بی‌پاسخ مانده است ازجمله اینکه:سیاست‌های مهار درون سرزمینی بحران تا چه حد می‌تواند سرعت بحران جهانی اقتصاد را افزایش دهد؟آیا تصمیم‌گیری در منطقۀ خاکستری(همکاری-رقابت)می‌تواند گزینه مطلوبی برای برون‌رفت از بحران مالی حاضر باشد؟با کاهش رتبه اعتبار مالی امریکا و ژاپن در سال 2011 تا چه اندازه این دو عضو و سایر اعضا از سیاست‌های یک‌جانبه دست خواهند کشید؟با نزدیک‌تر شدن سال اقتصادی 2011 به پایان خود بحران بدهی،نوسانات حاکم بر بازارهای مالی و اعتباری و فاصله‌گیری امریکا و چین از بحران مالی و بدهی متمرکز شده در منطقه یورو،سیمای وضعیت اقتصاد جهانی برای گذار از بحران پیش‌رو در هاله‌ای از ابهامات توافقات جمعی بر روی کاغذ و سیاست‌های واقع‌گرایانۀ در حال اجرا فرو رفته است."
(
, 
, 
)
