چکیده:
اخلاق اجتماعی، جریان بنیادی اخلاقی و ارزشی در درون یک جامعه است؛ به گونه ای که همه ی شهروندان در مقام عمل خود را ملتزم به آن نمایند. این جریان اخلاقی به دلیل مبنای وحیانی و دینی داشتن آن، سرمایه ی معنویت دینی جامعه به حساب می آید.
در این نوشتار به چیستی اخلاق اجتماعی و معنویت دینی پرداخته شده است. با توجه به انزوای معنویت در جهان معاصر به مقوله ی معماری قدسی و معنوی در زندگی آدمیان توجه ویژه صورت گرفته است.
خلاصه ماشینی:
"اخلاق اجتماعی،سرمایهی معنویت دینی{P*P} علی اکبر نوایی{P1P} چکیده {IBاخلاق اجتماعی،جریان بنیادی اخلاقی و ارزشی در درون یک جامعه است؛بهگونهای که همهی شهروندان در مقام عمل خود را ملتزم به آن نماینده.
مفهوم اخلاق عنوان اخلاق،به لحاظ مفهومی،اشاره به حالات و کیفیات حاصله در نفس است که به نوعی عادت و ملکه در روح و روان آدمی و در رفتارش ظهور نموده وبدون مشقت و رنج،آن حالت،در مقام عمل تظاهر مینماید و سیمای خاصی رابه جامعه یا فرد میدهد.
این مسأله از مسلمات است که اگر آحاد جامعهی دینی و افراد و شهروندانجامعهی دینی،به کمالات لایق نفسانی خود برسند،تحول بزرگی در جامعهانسانی رخ خواهد داد،زیرا انسانهایی اهل کمال و فضیلت در آن ساکناند.
همهی این موارد به یک مقولهی اساسی بستگی دارد و آن این است که همهی موارد سعادت،برای بشر دستیافتنی نیست،مگر به درک معارف عالیه و اخلاقفضیلت،زیرا در پرتو رعایت حریمهای اخلاقی است که فرد و جامعه از مسیر،انحراف نمییابند و به سوی کمالات لایق انسانی ره خواهند سپرد.
چنانکه نمونهی جامعهی نبوی نشان میدهد،نوع رفتارپیامبر صلی الله علیه و اله در تنزیه اخلاق جامعه نقش بسیار والایی داشته است.
او مدینهای ساخت که درآن مدینه چهرههایی ظاهر شدند که در وجودشان ایمان و یقین موج میزد،دامنهایی پاک و آراسته و متقی،چشم در الوهیت خدا دوخته و جز خدا چیزینمیگزینند و در مقام ایثارگری و بخشش اسلامی سرآمدند،از همهی دنیا بهصفهای اکتفا نموده و جز به انجام تکالیف الهی و انسانی خویش نمیاندیشند وچنان که در تاریخ دورههای بعد از رسالت،بر اثر فاصلهی جماعت مسلمان ازروح فرهنگ اسلامی و فاصله گرفن آنها از امامت منصوبهی نبوی،چگونه انحرافات اخلاقی نمودار گردید،که کیان و موجودیت مسلمین را تاکنون عقبمانده نگهداشته است."