خلاصه ماشینی:
"در مورد دوم باید گفت که بازگرداندن بیچونچرای دو جزیرهء تنب ناشی از توافق با بریتانیا بوده و اگر ایران در بازگرداندن این دو جزیره دست به اقدامی غیرقانونی زده بود، بریتانیا که هنوز مسئولیت دفاع از امارات تحت الحمایهاش را داشت،لزوما میبایست به چنین اقدامی اعتراض کند،حال آن که نمایندهء دائمی بریتانیا در سازمان ملل متحد در جلسهء 9 دسامبر 1971 شورای امنیت مجموع ترتیبات حاصل شده میان ایران و بریتانیا در مورد ابوموسی و دو تنب را بعنوان«سرمشق یا نمونهء دستور کاری برای حل مسائل سرزمینی مشابه در دیگر نقاط جهان»تعریف کرد.
در این هنگام دکتر مجتهدزاده یادآوری کرد که نخستین کار امارات متحده در طرح ادعاهایش، انتشار شکایتنامهای در سازمان ملل متحد به تاریخ 27 اکتبر 1992 بوده است و پرسید اگر شما این اقدام را در راستای بینالمللی کردن مسأله نمیدانید،چه نام دیگری میتوان بر آن گذارد؟ آنگاه سفیر اتحادیهء عرب با اجازهء رئیس جلسه به پشت تریبون رفت و مدعی شد که تفاهمنامهء 1971 در مورد ابوموسی غیرقانونی است چون این سند دو روز پیش از تشکیل رسمی اتحادیهء امارات عربی از سوی ایران به شارجه تحمیل شده است.
گرچه سخن شما دربارهء تلاش امارات متحده در بینالمللی کردن مسألهء ادعاهایش نسبت به جزایر تنب و ابوموسی درست است،ولی اجازه دهید یادآوری شویم که آن دولت در سالهای اخیر در این زمینه نه تنها موفق نبود بلکه،با آشکار شدن روزافزون حقانیت ایران،تلاشهای اماراتمتحده به سراشیب شکست افتاده و هیجانزدگیهای ضد ایرانی ابوظبی سرانجام سبب انزوای سیاسی خود امارات در منطقه شده است چنان که حتی اعضای شورای همکاری خلیجفارس،علیرغم امضای روتینوار اطلاعیههای دورهای و مرسوم آن شورا، به گونهء خصوصی از ایران به علت امضای اجباری آن اطلاعیهها پوزش میخواهند و در مواردی حتی رهبران سیاسی اماراتمتحده را از جهت ادعاهای سرزمینیش نسبت به ایران آشکارا سرزنش میکنند."