چکیده:
در این مقاله، تاثیر نگرش توحیدی در ایجاد و تقویت روح امید در آدمی بررسی شده، نگارنده به این سوال پاسخ می دهد که امید در آموزه های قرآن کریم، تا چه اندازه مبتنی بر نوع جهان بینی آدمی است و به نگرش او نسبت به هستی و جهان پیرامون او بستگی دارد؟ در پایان، نتیجه می گیرد توجه به توحید و وحدت معبود، علاوه بر آنکه آسیبپذیری انسان را در برابر ناملایمات به میزان قابل توجهی کاهش می دهد، بستری مناسب و برای بنیانگذاری پایههای امید راستین در نوع بشر می باشد و سدی مستحکم در برابر بحران هویت جوان و نوجوان امروزی خواهد بود.
This article addresses the impact of monotheistic attitude on creating and reinforcing the spirit of hope. The writers seek to answer the question as to، according to the Qur’ānic teachings، how extensive hope is dependent upon the type of man’s world view and subject to their attitude towards the existence and the world around them. In the end، it is concluded that embracing Unity and the Oneness of the Worshipped (ma‘būd)، besides considerably reducing man’s vulnerability to adversities، would prepare the ground for the foundation of real hope in humankind
خلاصه ماشینی:
در ادامه، تأثیر اعتقاد به توحید در ایجاد و تقویت روح امید راستین در آدمی جداگانه بررسی شده است؛ چراکه از نظر قرآن، انسانی به معنای واقعی تکامل یافته است که در محور اعتقادات، رشد یافته باشد و از آنجا که رهایی از تشویش و نگرانی که امری همیشگی بوده و هست، تنها به کمک اعتقادات دینی امکان پذیر می‌باشد، این مقال به مهم‌ترین اصل اعتقادی اسلام یعنی ایمان و عقیده به توحید (طبق آموزه‌های قرآن) پرداخته است؛ چراکه این اصل، پایه و اساس دریافت اسلام را تشکیل می‌دهد و سایر آموزه ها، معنابخشی خود را از این اصل دریافت می‌نمایند.
از سوی دیگر اعتقاد به توحید افعالی (اصل قضا و قدر و تصادفی نبودن رویدادها) نیز یکی از عوامل مؤثر برای افزایش امید در نهاد آدمی، در پرتو اعتقاد به وجود خالق یکتاست؛ چراکه از منظر قرآن امور جهان تصادفی نیست، بلکه تحت نظارت خداوند انجام می‌گیرد: )لکل نبإ مستقروسوف تعلمون( (انعام/67) و خداوند براساس حکمت و مصلحت کارها را سامان داده، خیر و خوبی انسان‌ها را می‌خواهد: )و تلک الأیام نداولها بین الناس و لیعلم الله الذین آمنوا و یتخذ منکم شهداء( (آل عمران/140) و مشکلات نیز برای امتحان و رشد آدمی است: )و لنبلونکم حتی نعلم المجاهدین منکم والصابرین و نبلوا أخبارکم( (محمد/31) .
از این‌رو خداوند، امید به خالق یکتا و ایمان به او، لقاء الله و رحمت الهی را مطرح و در حد ضرورت و لزوم از آنها یاد نموده است، چراکه طبق بینش قرآن، مهم‌ترین منبع و عامل حمایت کننده در برابر خطرات و امواج منفی و سلب آرامش از انسان، باور به خداوند متعال و پایبندی به امور یادشده می باشد که در ادامه شرح هر یک از این موارد بیان گردیده‌اند.
(
, 
, 
)
