چکیده:
یکی از مشکلات در حوزه قوانین مالی مربوط به زنان، نقص قوانین اعلامی و فقدان قوانین حمایتی در خانواده است. در این میان، زنان خانه دار که به دلیل تقاضای همسر و یا حفظ بنیان خانواده، کار در خارج از منزل را رها کرده و در داخل خانه مشغول می شوند؛ به دلیل عدم دغدغه مندی مردان در پرداخت حقوق مالی ایشان، وضعیتی نابسامان تر را تجربه می کنند. به علاوه با توجه به اصل استقلال مالی زوجین در سیستم حقوقی ایران، مردان آنچه را که در طول زندگی مشترک به پشتوانه زندگی آرام و پر رونق مهیا شده بوسیله زن کسب می کنند به نام خود تملک کرده و در صورت انحلال زندگی، زن بهره ای از این بخش از فعالیت های خود نخواهد برد. این مقاله برآنست تا با بررسی و ارزیابی وضعیت موجود تصویب مقرره ای قانونی در خصوص مشارکت زوجه در اموال حاصله در دوره زندگی مشترک را به عنوان راهکاری مناسب ارائه دهد.
One of the women’s problem in the scope of family financial law is the defect and lack of declarative and protective laws. Through the problem، housework women who have quit social jobs because of their husband’s request or protecting family، are experiencing more difficult situation as the men are not interested in paying their rights. More over that، by regarding to the principle of financial independency of spouses in Iran’s legal system، all assets which the husband has required by the help of his wife during common life who has prepared his promotion basis can be posses in his name and by the terminating common life she wouldn’t enjoy them. This essay is going to evaluate real situation and propose a legal article about wife’s partnership in achieved assets during common life.
خلاصه ماشینی:
"{o2o}شاید قانونگذار تصور کرده است که مطالبه این حق در دوره زوجیت از سوی زوجه باعث تیرگی روابط زوجین میشود و جز این احتمال وجهی دیگر برای این محدودیت به نظر نمیرسد!با این وجود در تاریخ 1385/10/23 تبصرهای به متن ماده 336 قانون مدنی الحاق شد که براساس آن«چنانچه زوجه کارهایی را که شرعا به عهده وی نبوده و عرفا برای آن کار اجرت المثل باشد،به دستور زوج و با قصد عدم تبرع انجام داده است و برای دادگاه نیز ثابت شود،دادگاه المثل کارهای انجام گرفته را محاسبه و به پرداخت آن حکم مینماید.
بدین ترتیب که همانطور که بنا بر گفته علامه،یک کارگر به صرف کار روی لباس و افزایش قیمت آن به واسطه عمل وی،در افزایش قیمت سهیم خواهد بود که این سهیم بودن به صورت داشتن امتیازی تحت عنوان حق تقدم او در استیفای حقوقش در مقایسه با سایر غرما تبلور مییابد،آن دسته از فعالیتهای زن در منزل در طول زندگی مشترک که به طور غیرمستقیم در ازدیاد داراییهای خانواده و ارتقاء سطح آن مؤثر است نیز میتواند واجد امتیازی برای او به صورت داشتن حقی در اموالی باشد که نتیجه تلاش هردو ایشان است.
به علاوه به موجب نظام افتراق و جدایی اموال که مورد پذیرش سیستم حقوقی است زنانی که در دوره زندگی مشترک سرمایهای برای خود نیاندوختهاند،با انحلال نکاح هیچ پشتوانه مالی نخواهند داشت؛زیرا اکثر داراییهای حاصله در این مدت که زن نیز به نوعی در تحصیل آن سهیم بوده بوسیله مرد تملک شده و تنها او از این نتیجه مشترک بهرهمند خواهد شد."