چکیده:
این مقاله، مقاله ای کاملا تحقیقی است و به چگونگی بکارگیری طب جدید در مناطق روستایی با الگوگیری از تعاونی های سنتی روستایی خرده مالکی اشاره دارد. تحقیق اصلی این مقاله در دو ناحیه روستایی ایران انجام گرفته که عبارتند از: 1- مناطق روستایی فریدن، واقع در استان اصفهان که از پنج گروه جمعیتی لر، ترک، فارس، ارمنی و گرجی تشکیل شده است. 2- مناطق روستایی سلسله، واقع در استان لرستان که ساکنین آن را لک ها تشکیل می دهند.
خلاصه ماشینی:
"همانطور که قبلا اشاره شد پس از مدتی کار در امور پزشکی و تحقیقات در زمینۀ جامعهشناسی روستایی و شهری به این نتیجه رسیدم که با واکسیناسیون و بهداشتی کردن آبهای آشامیدنی،و بردن برق به نواحی روستایی که کمک شایانی به نگهداری مواد غذایی مینمود-که خود یک عامل مهم در ارتقاء سطح بهداشت روستاییان بود-و همچنین بردن گاز به روستا تا حدود زیادی باعث پیشگیری از عفونتهای ریوی در این نواحی شده ولی با وجود موارد ذکر شده سطح بهداشت و درمان در نواحی شهری و روستایی در مرتبۀ مطلوبی قرار نداشت،بنابراین علاوهبر عوامل یاد شده یک عامل مهم و تعیینکننده دیگر،افزایش سطح معلومات بهداشتی درمانی کل جمعیت کشور بود که باید به تدریج و بطور عمقی مردم با مسائل بهداشتی و درمانی جدید آشنا میشدند.
بنابراین با دانشی که از تعاونیهای سنتی روستایی بهدست آورده بودم به این نتیجه رسیدم که باید با مشارکت مردم و یاری گرفتن از آنها یک بیمارستان روستایی بسازم و نظربه اینکه مردم منطقه قدرت اقتصادی خوبی نداشتندو من هم هیچگونه بودجهای نداشتم،تصمیم گرفتم که درمانگاهی که در روستای چهارتخته در آن مشغول طبابت بودم-بخیش از آن درمانگاه که مربوط به سکونت من بود و دارای چند اتاق خواب و یک دستگاه حمام و یک سالن و توالت بود و در طرف دیگر چندین اتاق در حیاط درمانگاه و نیز پارکینگ ماشین بود-را تبدیل به بیمارستان نمایم."