چکیده:
خانــواده به عنوان یکی از مهم ترین نهادهای اجتماعی شــاید بیش از هــر نهادهای اجتماعی دیگری برای اعمال کارکردهایش نیازمند مصون ماندن از خطرات و تهدیداتی اســت که روابط گرم و چهره به چهره آن
را بــه خطر می اندازد. حال برای حفظ این روابط چهره به چهره و پابرجا ماندن این روابط «مایی »، خانواده به یک پشــتوانه ذهنی و عینی برای دفع خطرات و تهدیدات نیازمند اســت و آن برخورداری از احســاس امنیت اجتماعی اســت . از سوی دیگر سرمایه اجتماعی ، که زمینه ساز تعاون و همکاری ، اعتماد و مشارکت فعال در زندگی اجتماعی اســت و در بستری از روابط متقابل اجتماعی شکل می گیرد، می تواند با تامین نوعی امنیت معنایی ، خانواده را از گرفتار شــدن در دامن آســیب های اجتماعی و در نتیجه اضمحلال و فروپاشــی برهاند و احســاس آرامــش و امنیت و همچنین «پیله ها یا شــبکه های حمایتی » را برای خانواده بــه ارمغان بیاورد. از این رو مقاله حاضر در تلاش برای تبیین رابطه ی میان ســرمایه اجتماعی و احســاس امنیت اجتماعی خانواده و ارائه راهکارهایی برای ارتقای احســاس امنیت اجتماعی برای خانواده اســت . روش این پژوهش پیمایشــی بوده و از طریق ابزار پرسشــنامه انجام گرفته اســت . جمعیت آماری این پژوهش خانواده های ســاکن در سه منطقه شــهرخرم آباد بوده اســت و تعداد ٣٩٩ نفر از جمعیت آماری به شــیوه تصادفــی طبقه ایی منظم برای مطالعه انتخاب شده اند. یافته های پژوهش رابطه معنی داری بین مولفه های سرمایه اجتماعی با احساس امنیت اجتماعــی خانواده در ابعاد مالی ، جانی ، جمعی و فکری را نشــان می دهد. بدین معنی که هرچه میزان اعتماد
اجتماعی،اعتماد نهادی، آگاهی اجتماعی،مشارکت اجتماعی و روابط اجتماعی در خانواده ها بیشتر باشد،آنها از احساس امنیت اجتماعی بیشتری برخوردار خواهند بود. از بین کل متغیرهای موردی بررسی، اعتماد اجتماعی،اعتماد نهادی و آگاهی اجتماعی حدود 44 درصد از تغییرات متغیر وابسته را تبیین می کند.