چکیده:
هدف: مطالعه حاضر به منظور بررسی رابطه میان، مدت مصرف داروی متیل فنیدات و میزان اضطراب درکودکان مبتلا به ADHD انجام شد. روش: این مطالعه از نوع توصیفی–مقطعی بود که 32 کودک(6-12 سال) مبتلا به ADHD در سه گروه ؛1- بدون درمان، 2- درمان کوتاه مدت(1 تا 3 ماه) و 3- درمان بلند مدت( بیش از 3 ماه) باداروی متیل فنیدات مورد ارزیابی قرار گرفت. اعضای گروه ها از نظر سن و بهره هوشی همتا شدند و پرسشنامه کانرز والدین، مقیاس سنجش بیش فعالی-نقص توجه براساس ملاکهای های DSM-IV و مقیاس اضطراب آشکار کودکان در مورد هر سه گروه اجرا گردید یافته ها: نتایج حاکی از وجود تفاوت معنادار بین سه گروه از نظر مقیاس اضطراب و عامل نگرانی – فزون حساسی بود و آزمون تعقیبی شفه نشان داد که گروه اول و دوم این تفاوت معنا دار را ایجاد نموده اند. این در حالی بود که تفاوت معناداری بین سه گروه در مقیاسهای کانرز و سنجش بیش فعالی- کم توجهی مشاهده نشد. نتیجه گیری: این مطالعه نشان دادکه متیل فنیدات در کوتاه مدت می تواند باعث ایجاد اضطراب کودکان مبتلا به ADHD شود در حالیکه در طولانی مدت این اثر نشان داده نشد.
Objective : The aim of this study was to examine the relationship between time use methylphenidate and anxiety in children with attention-deficit hyperactivity disorder (ADHD).
Metod: In this cross-sectional study was investigated 32 children (ages 8–12) with ADHD in tree groups1- non medication ، 2-short-term use methylphenidate(1-3 month) and long-term use of this medication(more of 3 month).They were matched for age and intelligence quotient. For each group were administered Conner’s Parent Rating Scale-48، ADHD Rating Scale based on DSM-IV criteria and Revised Children's Manifest Anxiety Scale.
Results: The Finding indicated meaningful difference in the anxiety and worry-hypersensitive factors between groups and scheffe test show the significant difference between 1 and 2 groups but any difference demonstrated in Conner and ADHD Rating Scales.
Conclusion : The results show that use short-term methylphenidate may explanation anxiety phenomena in children with ADHD.
خلاصه ماشینی:
اعضای گروه‌ها از نظر سن وبهره هوشی همتا شدند و پرسشنامه کانرز والدین،مقیاس سنجش بیش‌فعالی-نقص توجه براساس ملاکهای VI-MSD و مقیاس اضطراب آشکار کودکان درمورد هرسه گروه اجرا گردید.
این مطالعه نشان داد که متیل‌فنیدات در کوتاه‌مدت می‌تواندباعث ایجاد اضطراب کودکان مبتلا به DHDA شود در حالی که در طولانی‌مدت ایناثر نشان داده نشد.
VK} &%00608SBRG006G% مقدمه اختلال کمبود توجه و بیش‌فعالی )DHDA( ،شایع‌ترین اختلال رفتاری دوران کودکی است1؛میزان شیوع این اختلال به وسیله مطالعاتی که درشهرهای مختلف ایران انجام گرفته،بین 3 تا 12 درصدبیان شده است2،3،4،5،6 و 7؛این اختلال دارایعلائم تحولی نامناسب(بیش‌فعالی،بی‌توجهی وتکانشگری)است که تأثیری عمیق برزندگی هزارانکودک و خانواده آنها می‌گذارد8.
داسگار{o2o}کودکان مبتلا به DHDA را که بین سال‌های 1969 تا 1989 به مرکزبالینی آنها ارجاع و با داروهای محرک درمان شده بودند،مورد بررسی قرار داد؛حدود 25 درصد از این کودکاناختلال اضطرابی را نشان دادند20.
ابتدا تشخیص DHDA توسطروان‌پزشک انجام گرفت،سپس برای اجرای آزمون‌هامعرفی می‌شدند؛در نتیجه،نمونه مورد مطالعه 32کودک مبتلا به DHDA بین سنین 5 تا 13 سال بابهره هوشی بالای 90 را در برگرفت که در سه گروهاز نظر مدت زمان مصرف داروی ریتالین قرار گرفتند؛گروه اول،14 کودک را شامل می‌شد که درماندارویی ریتالین را دریافت نکرده بودند و گروه دوم،شامل 11 کودک بود که بین یک تا سه ماه دارویریتالین را مصرف می‌کردند و گروه سوم نیز 10{o(1)- namrU o} {o(2)- draagslaD o} کودک را در برمی‌گرفت که بیش از سه ماه از ایندارو استفاده می‌کردند.
مقیاس نمره‌دهی کانرز والدین{o2o} )84-SRPC( :اینپرسش‌نامه دارای 48 گزینه است که به وسیله والدینتکمیل می‌شود و به عنوان رایج‌ترین پرسشنامه مورداستفاده در بررسی کودکان مبتلا به DHDA شناخته شده است و به منظور غربالگری این اختلال نیزبه کار می‌رود.
604-993:33;yrtaihcysP fo lanruoJ dnalaeZ weN dna nailartsuA;erom ro shtnom 6 rof noitacidem tnalumits-ohcysp htiw detaert nerdlihc ni anemonehp yteixna:redrosid ytivitcarepyh ticifed noitnettA;)9991(siletnaP sotsirhC,egnoT.
(
, 
, 
)
