چکیده:
هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی نقش اضطراب شناختی و جسمی در عملکرد ورزشی است. نمونه آماری شامل 60 نفر از فوتبالیست های شرکت کننده در مسابقات فوتسال سازمان تامین اجتماعی در شهر تهران بین سال های 1389-1388 و با روش تصادفی می باشد. در این مطالعه، اضطراب شناختی و اضطراب جسمی متغیرهای پیش گویی کننده و عملکرد ورزشی متغیر ملاک است. برای جمع آوری اطلاعات، از اندازه گیری فشار خون و ضربان قلب، پرسشنامه اضطراب حالتی رقابتی (CSAI-2) و پرسشنامه عملکرد بازیکنان استفاده شد. در تجزیه و تحلیل اطلاعات، همبستگی پیرسون و رگرسیون دو متغیر به کار گرفته شد. نتایج نشان داد که بین اضطراب شناختی و جسمی با عملکرد ورزشی در ورزشکاران ارتباط منفی معنی داری وجود دارد. همچنین اضطراب شناختی و جسمی هر کدام حدود 12 درصد از عملکرد ورزشی را تبیین می کند. بر اساس این مطالعه، اضطراب در سطح متوسط بهترین عملکرد ورزشی را در پی دارد ولی اضطراب بالا و پایین منجر به تخریب عملکرد ورزشی می شود.
The objective of the present study was to review the role of cognitive and somatic anxiety in athletic performance. The statistical sample comprised a group of 60 indoor football players participating in the footsal matches of the Social Security Organization in Tehran in 2009-2010 using a random method. In this study، the cognitive and somatic anxieties are the predicting variables and athletic pressure and heartbeat، Competitive State Anxiety Inventory-2 (CSAI-2) and players' performance questionnaire were used. In order to analyze the data، the Pearson correlation and regression were used as two variables employing Enter method and SPSS software. The results showed that، there is a meaningful negative relation between the cognitive and somatic anxiety and the athletic performance of the players. The cognitive and somatic anxiety also define each about 12% of the athletic performance; whereas، 32% of the athletic performance of the players is defined by self-confidence.According to this study، anxiety at an average level results in the best athletic performance، whereas anxiety at low or high level is detrimental to athletic performance
خلاصه ماشینی:
"تحقیقات در مقایسه ورزشکارانی که در تیمهای ورزشی گروهی(بسکتبال)با آنهایی که در ورزشهای فردی(دو میدانی)مسابقه میدهند انجام شده که ورزشکارانی که در ورزشهای فردی هستند بهطور کلی سطح پایینتری از اعتماد به نفس و سطح بالاتری از اضطراب جسمانی را نسبت به آنهایی که در ورزشهای تیمی بازی میکنند گزارش کردند(کیربای و لیو،1999)و این یافته توسط تحقیقی که با شماری از اسکیبازان به اجرا درآمده است نیز یافت شده است.
تحقیقات انجامشده نشان میدهد که ورزشکاران موفق که اضطرابشان را به عنوان عامل تواناکنندهای تفسیر میکنند نمرات بالایی را در اعتماد به نفس و نمرات پایینی را در اضطراب جسمی و شناختی مشخص میکنند،روانشناسان ورزش باید جهت رسیدن به این وضعیت ایدهال در میان مراجع کنندگانشان کار کنند.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) همانطور که در جدول 1 قابل مشاهده است،میزان ضریب همبستگی پیرسون بهدستآمده برابر با 0/35-میباشد که در سطح معناداری 0/01 معنادار است چنانچه مشاهده میشود با افزایش اضطراب شناختی عملکرد ورزشی دچار کاهش شده است که این کاهش در سطح 0/01 معنادار بوده و در نتیجه فرضیه تحقیق تأیید میشود و چنین استنباط میشود که بین اضطراب شناختی و عملکرد ورزشی همبستگی منفی وجود دارد.
چنانچه مشاهده میشود با افزایش اضطراب جسمی،عملکرد ورزشی دچار کاهش شده است که این کاهش در سطح 0/01 معنادار بوده و در نتیجه فرضیه تحقیق تأیید میشود و چنین استنباط میشود که بین اضطراب جسمانی و عملکرد ورزشی،همبستگی منفی وجود دارد.
Cognitive anxiety and mental error Journal of sport and Exercise psychology,12, 211-216 Butler(1996).
Maynard(2004);"Competitive Anxiety Response in the Week Leading up to Competition";Psychology of Sport and Exercise,Vol. 5,pp."