چکیده:
مرور مطالعات و مقالات اخیر بیانگر آن است که بخش عمده ای از این پژوهش ها به آزمون ماهیت و درمان اختلالات مختلف پرداخته اند. جنبش پست مدرن رویکردهای جایگزینی را در حوزه درمان و آموزش برای کمک رسانی موجب شده و پارادایم از کاهش گرایی و رویکرد مشکل محور، به طرف پرورش توانمندی ها تغییر یافته است. تاب آوری و تاب آور بودن با هدف تبیین توانمندی های فردی و بین فردی که قادر به کمک به افراد جهت انسجام مجدد پس از از هم گسیختگی هستند، یکی از این رویکردها است. جمعیت هدف عبارت از تمامی معتادان داوطلب درمان در مراکز تهران که از طریق نمونه گیری تصادفی خوشه ای، گروه های مورد نظر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی (درمان آدلری و روان درمانی مثبت) و یک گروه کنترل جای داده شدند. هر یک از گروه ها 15 نفر بودند. نتایج این پژوهش نشان دادکه روان درمانی آدلری و روان درمانی مثبت در ارتقای تاب آوری افراد وابسته به مواد موثر بوده است. به عبارت دیگر، مطابق فرضیه ها، مداخلات آدلری و مثبت در ارتقای تاب آوری اثربخش عمل نموده ولی گروه کنترل تغییر مثبتی را نشان نداده است.
A review of recent articles and studies reveals that most of these researches focus on examining the nature and cure of varied disorders. The postmodern movement creates alternative approaches in the field of therapy and education with new directions for help. The paradigm shift from a reductionistic، problem-oriented approach toward nurturing strengths. Resiliency and resilience with aim of explaining personal and interpersonal abilities which can help the individuals to gain solidarity after disintegration، is one of these approaches.
The target population consisted of all volunteer addicts in treatment centers of Tehran which were assigned by random cluster sampling into two experimental (Adlerian therapy and positive psychotherapy) and one control group. Each group contained 15 individuals.
The result of this research showed that positive psychotherapy and Adlerian group therapy are effective in promotion of resiliency in drug dependents .According to hypotheses of this study، interventions based on positive psychotherapy and Adlerian group therapy promotes their resiliency but there was no sign of positive improvement in control group.
خلاصه ماشینی:
"مقایسه اثربخشی برنامه مداخله مبتنی بر روانشناسی مثبتنگر و گروه درمانی آدلری در ارتقای تابآوری افراد وابسته به مواد دکتر عزت اله کرد میرزا نیکوزاده1 چکیده مرور مطالعات و مقالات اخیر بیانگر آن است که بخش عمدهای از این پژوهشها به آزمون ماهیت و درمان اختلالات مختلف پرداختهاند.
براساس نتایج مندرج در جدول،چون مقدار F محاسبه شده (F-3/37) در درجات آزادی 2 و 37 از مقدار F جدول (F-3/25) بزرگتر است،بنابراین فرض صفر رد و با اطمینان 95 درصد نتیجه میگیریم که بین میانگینهای عامل درستی/صداقت/ راستی گروههای فوق الذکر تفاوت معنیداری وجود دارد.
براساس نتایج مندرج در جدول،چون مقدار F محاسبه شده (F-3/48) در درجات آزادی 2 و 37 از مقدار F جدول (F-3/25) بزرگتر است، بنابراین فرض صفر رد و با اطمینان 95 درصد نتیجه میگیریم که بین میانگینهای عامل احتیاط/صلاحدید/هوشیاری(آیندهنگری)گروههای فوق الذکر تفاوت معنیداری وجود دارد.
براساس نتایج مندرج در جدول،چون مقدار F محاسبه شده (F-6/15) در درجات آزادی 2 و 37 از مقدار F جدول (F-3/25) بزرگتر است،بنابراین فرض صفر رد و با اطمینان 95 درصد نتیجه میگیریم که بین میانگینهای عامل احترام به زیبایی و شگرفی گروههای فوق الذکر تفاوت معنیداری وجود دارد.
براساس نتایج مندرج در جدول،چون مقدار F محاسبه شده (F-6/16) در درجات آزادی 2 و 37 از مقدار F جدول (F-3/25) بزرگتر است،بنابراین فرض صفر رد و با اطمینان 95 درصد نتیجه میگیریم که بین میانگینهای عامل معنویت/حس غایت/ایمان/دینداری گروههای فوق الذکر تفاوت معنی داری وجود دارد."