چکیده:
موفقیت آمیز بودن راهکار های پیشگیری وضعی از جرم در حوزه های مختلف ثابت شده است ، مدارس از محیط هایی است که به طور فزاینده ای به این راهکار ها تکیه کرده هر چند زیاد مورد ارزیابی قرار نگرفته است .بیشتر تحقیقات مرتبط با جرایم مدرسه ای به عوامل نهایی خطر همچون تمایل و گرایش فردی معطوف شده و به عوامل مستقیم تر و به بیان دقیق تر موقعیت های جرم را نادیده می گیرند .به علاوه تحقیقاتی که موقعیت های جرم در مدارس را ارزیابی می کند تا حد زیادی به روش ها و مبانی نظری محدود شده است .با توجه به گسترش شیوه های پیشگیری ضعی از جرم در مدارس و همچنین هزینه های مرتبط ، ضرورت تحقیق پیرامون ارزیابی این شیوه ها آشکار است .این تحقیق کار آیی طیف متنوعی از شیوه های پیشگیری وضعی از جرم مرتبط با جرایم خشونت آمیز و جرایم مالی را با استفاده از مطالعه نمونه ای تصادفی از مدارس سراسر کشور مورد بررسی قرار می دهد .یافته ها نشان دادند که بیشتر راهکارهای پیشگیری وضعی از جرم - جز بستن فضای مدرسه برای صرف نهار و تغییراتی در کلاس های درس - رابطه ای با جرایم مدرسه ای ندارند .این بحث استحکام این یافته ها را با معطوف شدن بر ساز و کار های روش شناختی و بنیادینی که ممکن است شالوده ی آنها را تشکیل دهد ، مورد بررسی قرار می دهد .