خلاصه ماشینی:
"اولوخیو و آلوارو حد اکثر بهرهبرداریرا از اعدام برفکتوی راهب کردند تا سلطۀ خودرا بر مستعربان قرطبه گسترش دهند؛بنابراینتشییع جنازۀ او را به دشمنی با دولت و حکومتاسلامی بدل کردند و اندیشۀ شهادتطلبی راستودند.
این جنبش با گسترش به خارج از قرطبهو استقبال احساساتی و عاطفی جواناناسپانیایی و ایمان آنها به نهضت شهادتطلبی،دو سال پایانی حکومت عبد الرحمن اوسطرا به ناآرامی کشاند و او را از انجام دادن هرکاری بازداشت.
درواقع این جنبش با ابعادمنفی خود برای یک دورۀ طولانی،آرامشدولت اموی را در اندلس برهم زد و روابط آنرا با کشورهای کوچک مسیحی اسپانیا درشمال و کشور کارولنژیان(یکی از دولتهایمسیحی)،که از اساس پیچیده بود،پیچیدهترساخت؛بالاتر اینکه ضعف پیوند ارکان گوناگونجامعۀ اندلس را برملا ساخت؛جنبشعربگرایی را برهم زد و تا مدتی مفاهیم دینی،ملی و زبانی را که در سرزمین اندلس به سرعتدر حال افول بود در ذهن مسیحیان اسپانیاییزنده کرد."