چکیده:
پیش بینی التهاب و عوامل بیماری زا در بدن از مهم ترین و حساس ترین نقش های سیستم ایمنی است و این امر مهم بر عهده عامل های التهابی است. هدف از انجام این پژوهش مطالعه و مقایسه تغییرات سطوح پلاسمایی پروتئین شوک گرمایی، پروتئین واکنشگر C و آنزیم های کبدی بهدنبال اجرای یک فعالیت ورزشی تا حد واماندگی در محیط گرم ( ℃ 2 ± 38) و معمولی ( ℃ 2 ± 24) است. ابتدا، 15 کوهنورد با میانگین و انحراف معیار وزن 1/2 ± 6/72 کیلوگرم، قد2/1 ± 8/177سانتیمتر و شاخص توده بدنی ورزشکاران 1/1 ± 17/23 کیلوگرم بر متر مربع انتخاب شدند و سپس در دو شرایط متفاوت یک آزمون هوازی منتخب را انجام دادند. این آزمون، آزمونی هوازی بود که با استفاده از دوچرخه مونارک انجام می شد. قبل از انجام آزمون، افراد به مدت یک ساعت در شرایط طبیعی با دمای 2 ± 24 درجه سانتی گراد قرار گرفتند و سپس از تمامی افراد نمونه خونی گرفته شد. بلافاصله افراد آزمون هوازی منتخب را تا حد واماندگی اجرا کردند و مجددا نمونه خونی دادند. یک هفته بعد همین افراد به مدت یک ساعت در محیط گرم 2 ± 38 درجه سانتی گراد قرار گرفتند و نمونه خونی دادند و در نهایت، آزمون را تا حد واماندگی اجرا کردند و آخرین نمونه خونی از آنان گرفته شد. برای اندازه گیری پروتئین شوک گرمایی ( HSP70 )، آنزیم های کبدی آسپارتات آمینوترانسفراز ( SGOT یا AST ) ، آلانین آمینوترانسفراز ( SGPT یا ALT ) وآلکالین فسفاتاز ( ALK.PH) و پروتئین واکنشگر C ( CRP ) نمونه های خونی به آزمایشگاه منتقل شد. بهمنظور جلوگیری از تغییر ترکیبات خون، سرم گیری توسط دستگاه سانتریفیوژ با سرعت 4000 دور در دقیقه در محل انجام آزمون انجام شد . ابزار مورد نیاز شامل کیت اندازهگیری HSP70 ( SPA – 812 & SPA – 810 وشرکت Stressgen – Canada )، کیت اندازه گیری CRP (مدل «منوبایند» ساخت آمریکا،با حساسیت زیاد) و کیت آنزیم های کبدی (مدل man ساخت ایران) بود . برای مقایسه تفاوت میانگین و انحراف معیار غلظت متغیرهای وابسته در مردان ورزشکار، پیش و پس از تمرین، در شرایط محیطی طبیعی و گرم از آزمون تحلیل واریانس اندازهگیری مکرر استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد بین میزان پروتئین شوک گرمایی ورزشکاران در هر دو محیط تفاوت معنیداری در پسآزمون و پیشآزمون وجود دارد (05/0> P ) و افزایش در محیط گرم قابل توجه تر است، اما غلظت پلاسمایی CRP ، AST ، ALT و ALP در محیط گرم و محیط معمولی پیش و پس از تمرین تفاوت معنیداری نداشتند (05/0 P> ). نتایج نشان میدهد واکنش پروتئین شوک گرمایی، در مقایسه با متغیرهای دیگر، به شدت تمرین و دمای محیط حساس تر است و آستانه تحریکپذیری پایین تری دارد
خلاصه ماشینی:
". la te,retleB 07 PSH در یک جلسه یا در چند جلسه فعالیت ورزشی افزایش مییابد؛بنابراین ممکن است بتوان گفت آستانۀ تحریک ترشح این پروتئین به فعالیت ورزشی،بسیار پایین است و فقط کافی است شدت آن فعالیت ورزشی مورد نظر در حدی باشد که موجب ترشح 07 PSH شود(به ویژه زمانی که دمای محیط بالا باشد،افزایش بیشتر است)هرچند ممکن است این پروتئین در فعالیتهای ورزشی خاص که شدت آنها کافی نباشد،تغییری پیدا نکند؛به عنوان مثال همیلتون و همکارانش در پژوهشی که به صورت کنترل شده روی موشها انجام دادند،به این نتیجه دست یافتند که تمرین کوتاه مدت شامل سه تا پنج روز متوالی دویدن روی نوار گردان با شدت کم،هیچ گونه افزایشی در مقادیر این شاخص ایجاد نکرده است24.
همچنین نتایج پژوهش حاضر نشان داد میزان این پروتئین در محیط گرم،در مقایسه با محیط معمولی افزایش معنیداری یافته است و شاید بتوان گفت بدن ورزشکار در زمانی که در مقابل استرس قویتری قرار میگیرد،برای حفاظت از خود،واکنش سلولی را افزایش میدهد.
در مورد نتایج تحقیق حاضر و اهمیت آن برای ورزشکاران کوهنورد یا ورزشکاران هر رشتۀ دیگر که در زمان اجرای فعالیت ورزشی خود دغدغۀ مقابله با التهاب دارند، باید گفت سلولهای بدن در صورت طبیعی بودن عملکردشان از خود دفاع میکنند،اما زمانی که با استرس محیطی(افزایش دمای محیط)یا فعالیت ورزشی بسیار شدید تا حد واماندگی درگیر میشوند،فشار بیشتری به بدن وارد میشود و بدن مجبور است برای دفاع از خود تولید 07 PSH را افزایش دهد،اما این موضوع بستگی دارد به اینکه آیا توانایی دارد این میزان از 07 PSH را تولید کند یا خیر؛بنابراین انجام فعالیت در دمای مناسب اهمیت خاصی دارد."