چکیده:
در این جستار برآن بوده ایم تا به بررسی و تحلیل سمبولیسم در شعر معاصر فرانسه و ایران بپردازیم. گرچه مبنای کارما براساس تطبیق یا مقایسه ی محض و مطلق نبوده است٬ لکن به خاستگاه های فرهنگی-اجتماعی متفاوت آنها و ساختار و محتوا و نگرش متفاوت شعر سمبولیستی فرانسه و ایران اشاره نموده ایم و نشان داده ایم که مبنای شعر سمبولیستی فرانسه٬ بیش از آنکه براساس نماد و سمبول قرار داشته باشد٬ به دنبال ارائه ی توصیف و تصویری دیگر گونه از طبیعت پیرامون خود است تا از حقیقت پنهانی سخن بگوید که در پس پشت واژه ها و عبارات آن پنهان است در حالی که شعر سمبولیستی معاصر ایران (با تکیه بر شعر نیما ) بیشتر ساختاری تمثیلی و نمادین دارد.
خلاصه ماشینی:
"ازاینرو چون خاستگاه مکتب سمبولیسم در فرانسه با آنچه بعدها در شعر معاصر ایرانبه عنوان شعر سمبولیستی(به ویژه در آثار نیما)مطرح شد،متفاوت است نمیتوان هر دوسمبولیسم را یکی دانست بلکه سمبولیسم شعر فارسی در دورۀ معاصر،یک سمبولیسمبومی است که با فرهنگ و ساختار جامعۀ ایرانی عجین است گرچه منکر تأثیرپذیریشعر سمبولیستی ایران از شاعران سمبولیست فرانسه نیستیم اما این اقتباس تنها در حد که با واقعیت عینی فاصله دارد و بیشتر واقعیتی ذهنی است.
ازاینرو چون خاستگاه مکتب سمبولیسم در فرانسه با آنچه بعدها در شعر معاصر ایرانبه عنوان شعر سمبولیستی(به ویژه در آثار نیما)مطرح شد،متفاوت است نمیتوان هر دوسمبولیسم را یکی دانست بلکه سمبولیسم شعر فارسی در دورۀ معاصر،یک سمبولیسمبومی است که با فرهنگ و ساختار جامعۀ ایرانی عجین است گرچه منکر تأثیرپذیریشعر سمبولیستی ایران از شاعران سمبولیست فرانسه نیستیم اما این اقتباس تنها در حد تأثیرگذاری است نه تقلید؛>>دلیل اصلی استفاده از شیوۀ نمادگرایی را باید در گستردگیحوزۀ نماد و افزونی امکانات سخن نمادین نسبت به غیر آن جستجو کرد که تناسب کامل باانگیزهها و اغراضهای هنری و از جمله اصل بنادین ابهام و کارکردهای عظیم آن در عالمادب و هنر دارد."