خلاصه ماشینی:
پس از ذکر سال تولد و اساتیدی چون حاج ملا محمدجعفر بن محمدصادق لاهیجی، میرزا حسن بن آخوند ملا علی نوری، و آقا سیدرضی مازندرانی، که در اصفهان از محضر آنان بهره برده، به توضیح مهاجرت ایشان به تهران میپردازد و در این زمینه داستانی دلکش را روایت میکند: «قمشهای در سفر طهران به مدرسۀ صدر شد و محصلی که انموذج همی خواند، سؤالی از او کرد و چون جواب شنید، به نزد طلاب شد و گفت: آخوندی آمده است که انموذج خوب میداند؟!
از میان جمع کثیری از شاگردان حاجی سبزواری که در این اثر از آنان یاد شده میتوان به آخوند ملامحمد، حاجی میرزا حسن سبزواری، حاج ملاعلی سمنانی، ملا محمدصادق حکیم، ملا علی اکبر خراسانی، میرزا نصرالله حکیم قمشهای، آقا سیدجواد طباطبائی حائری، ملا محمدکاظم بن آخوند ملامحمدرضا سبزواری متخلص به سر، و حاج ملا عبدالوهاب منجم قوچانی اشاره کرد.
ذکر این نکته خالی از لطف نیست که با اینکه این اثر برای نخستین بار در سال ۱۳۵۹ توسط انتشارات انجمن اسلامی حکمت و فلسقه ایران به چاپ رسیده، اما میتوان از آن به عنوان یکی از جدیترین، علمیترین، قویترین، و ارزشمندترین آثار معاصر در زمینۀ تاریخ فلسفۀ ایران یاد کرد.
این اثر برای نخستین بار در سال ۱۳۵۹ توسط انتشارات انجمن اسلامی حکمت و فلسفه ایران به چاپ رسیده، اما میتوان از آن به عنوان یکی از جدیترین، علمیترین، قویترین، و ارزشمندترین آثار معاصر در زمینۀ تاریخ فلسفۀ ایران یاد کرد.
پس از مروری بر رأی این اندیشمندان، در بخش پایانی کتاب، به اندیشة مولنا آقا میرزا محمد علی حکیم شیرازی توجه شده است.