اضطراب دانش آموزان و شیوه های کنترل آن (1) مقاله

"و نمیداند که چرا به این‌ حالت مبتلا شده است،او نیز از خود می‌پرسد«چرا تا معلم اسم مرا جهت‌ پرسیدن درس می‌خواند،قلبم به طپش‌ می‌افتد،و وجودم هراسناک می‌شود؟و چرا نمی‌توانم پای تخته به راحتی درس را بازگو نمایم؟و یا چرا نمی‌توانم به همان راحتی‌ که با دوستانم سخن می‌گویم،با معلم هم‌ همانگونه راحت و در کمال آرامش صحبت‌ کنم؟و چرا گاهی زبانم بند می‌آید و دچار لکنت زبان می‌شوم؟»و یا اینکه؛«چرا نمی‌توانم مانند بسیاری از همکلاسان خود به‌ راحتی در جلوی معلم حضور یابم و به‌ پرسشهای او جواب دهم؟»این حرکات‌ همه بیینگر«اضطرابی است که در وجود او ریشه دوانیده است»و او خود نیز نمی‌داند علت این امر چیست،و در واقع رنج میبرد. برای‌ تحقق این جست‌وجو،باید توجه داشت که‌ ممکن است،علل اضطراب نامشخص بوده‌ و یا خود شخص نداند که چرا به آن دچار شده است،مع‌الوصف لازم است‌ حتی‌الامکان به علل پی برد و گاه باید از افراد متخصص کمک گرفت. زیرا در صورتیکه فعالیتهائی را از او انتظار داشته‌ باشیم که او نتواند انجام دهد،این امر ممکن است که باعث پیدایش اضطراب در او شود و یا موجب تشدید اضطراب موجود در طفل گردد،و همچنین مربی از تشدید موقعیتی که در آن ناکامی بروز نموده است‌ خودداری نماید،مثلا دانش‌آموزی که‌ نمی‌تواند مسئله‌ای را حل کند،و چندین بار تلاش می‌نماید ولی موفق به حل آن‌ نمی‌گردد. در خاتمه باید گفت که یک مربی با تجربه ضمن اینکه از گرایشهای دهگانه با مهارت استفاده می‌کند ولی هرگز کودک یا نوجوان را جدای از جامعه و نهادهای خانواده‌ و مدرسه تصور نمی‌کند بلکه او را جزوی از یک نظام منسجم می‌داند که اجزاء آن با یکدیگر در ارتباط عمیق هستند و در برنامه‌های کمکی خودش این نظام را نیز مورد توجه قرار می‌دهد."