خلاصه ماشینی:
"کتاب به هنگام بررسی توانمندی‌ها و اندازه‌ی نیروهای عراقی به این نکته اشاره می‌کند که عراق با وجود شکستی که در جنگ خلیج[فارس]متقبل شد و به رغم از دست دادن 40 درصد از نیروی هوایی و ارتش خود بزرگ‌ترین و مؤثرترین قدرت نظامی خلیج[فارس]باقی مانده بود،اما این برتری در گرو استانداردهای سنتی بود که عراق موفق نشده بود آنها را به روز کند.
استقرار نیروهای زمینی عراق:به رغم تفاوت منابع درباره‌ی نحوه‌ی استقرار نیروها،نویسندگان مدعی هستند آرایش نیروهای زمینی عراق به هنگام شروع جنگ به قرار زیر بوده است: *نیروهای منظم ارتش در شمال عراق جهت دفاع از مرزهای عراق و ترکیه و مراقبت از مناطق کردنشین؛ *نیروهای منظم ارتش در جنوب عراق که نقش اصلی آنها تأمین امنیت مناطق شیعه‌نشین و سرکوب نارضایتی‌های شیعی بود؛ *نیروهای منظم ارتش در شرق عراق که در شرق بغداد،جهت مقابله با تحرکات ایران مستقر شده بودند؛ *گارد جمهوری در شمال به منظور دفع تهدیدات ایران و ترکیه و دفع اقدامات کردها و دفاع از تکریت و بغداد؛ *گارد جمهوری در جنوب جهت دفع تهدیدات ایران و شیعیان و مقابله در برابر حملات به رهبری ایالات متحده؛ *گارد ویژه ریاست‌جمهوری که سومین بخش مهم نیروهای زمینی را در برمی‌گرفت و عمدتا داخل بغداد و به منظور دفاع از رژیم سازماندهی شده بودند.
مهم‌ترین فرازهای مطرح در این قسمت به ترتیب عبارتند از: *تفنگداران دریایی نیروهای فراساحلی و فرادوزیستی{P1P}هستند؛ *آموزه‌های مبسوط به دست آمده از نیروهای تفنگدار دریایی؛ *درس‌های مؤثر برعملکرد نیروهای دریایی؛ {P(1)- secroF larottiL-tsaP dna svoibihpmA-tsoP P} *ناوهای هواپیمایی{P1P}:ناوهای هوایی ایالات متحده ثابت کرد که جانشین‌های مهمی برای پایگاههای هوایی محسوب می‌شوند؛ *به کارگیری کشتی‌های پرتاب موشکهای کروز؛ گام مهم بعدی در این فصل به آموزه‌های مرتبط با سلاح‌های کشتار جمعی جنگ نامتقارن و اطلاعات سری،اختصاص یافته است."
(
, 
, 
)
