خلاصه ماشینی:
"برخی از افعال فارسی فقط با یک بند متممی اجباری به کار میروند،یعنی بندی که،اولا،حذف آن جمله را بدساخت یا ناقص میدهد و،ثانیا،از هیچ متمم دیگری نیز به جای آن نمیتوان استفاده کرد.
این امر نشان میدهد که بند متممی خود متممی مستقل و مشخص است و نباید آن را به عنوان نمایندۀ متمم دیگری چون مفعول مستقیم یا مفعول حرف اضافهای در نظر گرفت(-خانلری 1351،ص 253؛شفائی 1363،ص 338؛ صادقی و ارژنگ 1359،ص 56-57؛صدیقیان 1383،ص 25؛ (AHAdi 2002,p.
با استفاده از علایم اختصاری فا(-فاعل)،مفح(-مفعول حرف اضافهای یا غیر مستقیم)،مف(-مفعول مستقیم)و بند(-بند متممی)میتوان ساخت ظرفیتی این افعال را به سادگی نمایش داد؛توضیح اینکه متممهای اختیاری را درون پرانتز میگذاریم: 8.
مثلا افعال وجهی«توانستن،بایستن و شدن»4و نیز افعالی چون«وظیفه داشتن، اجازه داشتن و خیال داشتن»الزاما با بندهای متممیای به کار میروند که فعل آنها با فاعل بند اصلی هممرجع است.
تصور کردن:>فا،بند[+-التزامی]< 3 بند متممی در افعال غیرشخصی گفتیم افعال غیرشخصی افعالی هستند که فاعل آشکار ندارند و شناسۀ آنها نیز همواره به صیغۀ سوم شخص مفرد است.
عجیب بودن:>فاعل/*بند متممی[+-التزامی]< بدیهی است که مسئلۀ مطابقت فاعل بند متممی با فعل بند اصلی نیز منتفی است، زیرا این دو عملا یکی هستند؛بنابراین ممیزۀ مطابقه را اصلا در ساخت ظرفیتی این افعال نمایش نمیدهیم.
از آنجا که طبق تعریف:«صورت سخنی است که مفهوم یک جملۀ کامل را دربردارد» (صادقی و ارژنگ 1358،ص 19)،میتوان صوت را نیز به عنوان فعلی غیرشخصی و بدون فاعل در نظر گرفت و ساخت ظرفیتی اصواتی را که بند متمی میگیرند به شکل زیر نمایش داد: 79."