تصویرسازی: نام من آشینو کهی است - درباره آشینو کهی، تصویرگر ژاپنی - معرفی و نقد

پس از آن که از مدرسه هنر "موساشینو" در رشتة نقاشی فارغ‌التحصیل گردید، به مدت پنج سال به عنوان منشی دفتر در همان دانشگاه کار کرد. ق سیدابراهیم "میر" به اتفاق برادر بزرگ‌تر خود ـ سیدمحسن ـ به شهرهای قفقاز، گنجه، تفلیس، ایروان و بادکوبه سفر می‌کنند و سه سال نیز در این شهرها اقامت می‌نمایند و در آنجا به تحصیل و بررسی هنر در آن شهرها می‌پردازند. ق، که قالی‌بافی در تبریز رونق می‌یابد، سیدحسین نیز، که در نقاشی، طراحی و نقشه‌کشی قالی، معروف خاص و عام شده، در طراحی نقشة قالی ابداعات جدید و نقشه‌های بکر و بی‌سابقه خلق می‌نماید، به‌طوری‌که در آن دوره، در ایران و خارج از ایران، معروف و بنابه گفتة خود: ‌"تجار از این نقشه‌ها سود فراوان عایدشان می‌شد". همزمان با گشایش این محل، میرمصور مدت هفت سال در مدارس متوسطه تبریز مجانا تدریس نقاشی و طراحی نقش قالی نمود. میرمصور، پس از بازگشت از روسیه، در زادگاه خویش ـ یعنی تبریز ـ می‌زیست و بعد از چندی از آنجا به رشت رفت و هر گاه که به تهران می‌آمد، در خانة پدرم معروف به "باغ معیر" اقامت می‌گزید. در این دوران، که از عمر پدر پنجاه سال می‌گذشت، میرمصور "چهره"‌ای دیگر از او پرداخت که از نظر پختگی و استحکام قلم، ‌به کار گرفتن رنگ‌های بی‌سابقه و دیگرنکات هنری، شاهکاری است انکارناپذیر. این مدرسه، اوج "مکتب تبریز" در هنر معاصر ایران است. در دهة 50 شمسی هنرستان تا حدی به اوج رسیده بود که کارشناسان دانشکده هنرهای زیبای تهران، در سفری که برای بررسی وضعیت آدکامیک نقاشی در تبریز داشتند، اعتراف به برتری آثار هنرجویان این شهر نسبت به دانشجویان تهران نمودند.