خلاصه ماشینی:
"متز فیلم را «نوعی متن یا واحدهایی از گفتمان» درنظر می گیرد و می کوشد با تبیین نشانه های فیلمی نشان دهد که چگونه یک اثر سینمایی ظرفیت انتقال معنا می یابد (نیکولز، ١٣٩٢: ٩٥- ٩٦)؛ ازاین رو، نشانه شناسی متون سینمایی بیش از هرچیز در جست وجوی کشف و تبیین فرآیندهایی است که به هر تصویر یا توصیف هنری قابلیت برساختن معناهای دیگر را می بخشد (احمدی، ١٣٩٠: ٧).
در مقالة حاضر، برای ارائة خوانشی برمبنای نشانه شناسی فرهنگی ، فیلم سینمایی زندگی خصوصی آقا و خانم میم را به عنوان متن مورد مطالعه درنظر گرفتیم ، آن را در پیوستار نشانه ای خاص خود، دررابطه با سایر متون سپهر نشانه ای دهة هشتاد، نظیر خانه ای روی آب، سعادتآباد، من همسرش هستم ، دربارة الی ، جدایی نادر از سیمین ، اسب حیوان نجیبی است و محاکمه در خیابان بررسی کردیم و به نسبت های تکرارپذیری میان اجزا و عناصر مشترک نظام نشانه ای این گروه از فیلم ها پی بردیم .
در بستر چنین ظرفیت های نشانه ای، نمایة ماشین به یک ابرنمایه تبدیل می شود و نمایة عروسک به ابرنمایه ای ارتقاء می یابد که می تواند به خوبی از عهدة القای استعارة ستیز با زندگی و انکار حیات برآید؛ چنانکه شناسنامة گمشدة آوا و نتیجة آزمایشی که مدام پنهان می کند، نمادی متشخص برای بیان بحران و گسست هویت فرهنگی و اجتماعی است ؛ پدیدههای غم انگیزی که آدمیان را در مواجهه با کاستی تعهد، صداقت و مهربانی ، به سوءتفاهم ، دروغگویی و ستیز با زندگی دچار می کند و آنها را در تلاشی مذبوحانه برای انکار واقعیت ، در دلهره و رنجی عذابآور قرار می دهد."