چکیده:
با افزایش نقش و قدرت منطقه ای ایران، به ویژه پس از مطرح شدن پرونده هسته ای آن در مجامع بین المللی در سال 2003، رژیم اسرائیل با طرح مسئله «تهدید وجودی»، ایران را به عنوان تهدیدی علیه موجودیت خود معرفی کرده است. ریشه های اتخاذ این استراتژی چیست؟ این استراتژی چه پیامدهایی برای امنیت ملی ایران دارد؟ بحث اصلی نویسندگان این است که بزرگ نمایی تهدید برنامه هسته ای ایران و ارتباط دادن آن به مسئله تهدید وجودی، بیشتر سیاستی برای کنترل و مهار ایران و ایجاد بازدارندگی در مقابل افزایش نقش و قدرت منطقه ای آن است که خود باعث تنزل جایگاه و نقش رژیم اسرائیل در خاورمیانه می شود. نویسندگان برای آزمون این فرضیه از ترکیبی از نظریه های سازه انگاری و نئورئالیستی استفاده می کنند. سازه انگاری مباحث ارزشی و هویتی را منشا عملکرد دولت ها در روابط خود با دیگران می داند، اما رویکردهای امنیتی نظریه نئورئالیسم شامل رئالیسم تهاجمی و رئالیسم تدافعی، به ترتیب افزایش قدرت نسبی و امنیت نسبی را ملاک عمل دولت می دانند. نتیجه پژوهش این است که این سیاست علاوه بر کمک به برخی از اهداف داخلی در اسرائیل و توجیه کمک های امریکا، برنامه ای است برای مهار و بازدارندگی ایران که باعث شکست انحصار هسته ای و تنزل جایگاه اسرائیل در خاورمیانه شده است.
خلاصه ماشینی:
"اسرائیل خواهان این است که در صورت موفق بودن مـذاکرات، نتـایج طوری باشد که باعث کنترل فعالیت های هسته ای ایـران شـده و از افـزایش قـدرت نسبی آن جلوگیری کند (٢٠٠٨ Freilich, September)، یا اینکه آنها ابراز میدارنـد کـه ایران با اتخاذ سیاست انجام مذاکرات بدون نتیجه مشخص ، به دنبال وقـت کشـی و خرید زمان بوده و از مذاکرات به عنوان پوششی بـرای تکمیـل فعالیـت هـای خـود استفاده خواهد کرد تا برنامه هسته ای خود را بـه پـیش بـرده و بـه مرحلـه توانـایی / .
از سـوی دیگـر، چـون کـه عواقـب آن غیرقابـل پیش بینی بوده و مشخص نیست که پس از این تحولات چه نوع حکومت هـایی در جهان عرب بر سر کار مـیآینـد (٢٠١١ Haass, March)، بـه ضـرر امریکـا و اسـرائیل خواهد بود اگر روابط دوجانبه با کشورهای منطقه و ساختار نسبتا پایـداری کـه در طول زمان در منطقه پایه ریزی شده است ، از بین بـرود (احمـدی، ١٣٩٠ و برزگـر، ١٣٩٠)، در شرایط فعلی منطقـه ای کـه مـی تـوان آن را دوران پسـاامریکایی نامیـد (٢٠١١ Takeyh, June)، برای امریکا خیلی دشوار خواهد بود تـا نگرانـیهـای امنیتـی سنتی خود را مانند خلع سلاح ایران یا تقویـت و پیشـبرد فراینـد صـلح اعـراب و اسرائیل ، دنبال کند."