چکیده:
خیابان قزوین که امروز با نام خیابان سپه در شهر قزوین به آن اشاره میشود از مستحدثات شاهطهماسب صفوی در شهر قزوین بهشمار میرود. بسیاری خیابان قزوین را نیای خیابان چهار باغ صفوی (شاهعباسی) اصفهان برشمرده و گروهی حتی از آن به عنوان اولین خیابان در فضای شهری ایران یاد میکنند. در این میان آنچه کمتر به آن پرداخته شده است، شناخت و معرفی ساختار فضایی خیابان قزوین است. اینکه خیابان قزوین چه فضاها و عملکردهایی را در خود جای داده بود و چه عناصر کالبدی شکلدهنده آن و اطرافش بودهاست در کنار شکل و تناسبات آن در هنگام ساخت و همچنین الگوی کالبدی شکلگیری چنین فضایی، مواردی هستند که نیاز به پاسخگویی دارند. از این رو این نوشتار تلاش میکند تا با رجوع به مکتوبات تاریخی و ادبی در مورد «خیابان قزوین» و انطباق آن با فضاهایی مشابه در آن زمان و پیش از آن، برای آنها پاسخی بیابد و سیمایی از ساختار فضایی آن را در دوره صفوی ترسیم کرده و الگوی فضایی چنین ساختاری را مورد پژوهش قرار دهد. در نهایت کنار هم نهادن مستندات و نگاه تحلیلی این پژوهش نشان میدهد «خیابان قزوین» به عنوان فضای شهری و جمعی به منظور گردش مردم شهر طراحی و برنامهریزی شده، و با بهرهگیری از عنصر خیابان در باغ ایرانی و ویژگیهای کالبدی آن فضایی برای تفرج مردم در شهر را مهیا ساخته است. بعدها و به خصوص در زمان شاهعباس صفوی شاهد ادامه حضور پررنگ و برنامهریزیشده این عناصر و ویژگیها در فضاهایی با عنوان «خیابان» در سایر شهرهای ایران از جمله اصفهان، تبریز، مشهد و شیراز هستیم.
خلاصه ماشینی:
در نهایت کنار هم نهادن مستندات و نگاه تحلیلی این پژوهش نشان میدهد که «خیابان قزوین» به عنوان فضای شهری و جمعی به منظور گردش مردم شهر طراحی و برنامهریزی شده، و با بهرهگیری از عنصر خیابان در باغ ایرانی و ویژگیهای کالبدی آن فضایی برای تفرج مردم در شهر را مهیا ساخته است که بعدها و به خصوص در زمان شاهعباس صفوی شاهد ادامه حضور پررنگ و برنامهریزی شدة این عناصر و ویژگیها در فضاهایی با عنوان «خیابان» در سایر شهرهای ایران از جمله اصفهان، تبریز، مشهد، شیراز و...
این مقاله با جمعآوری و تطبیق مکتوبات متنوع تاریخی و ادبی -که در آنها به خیابان قزوین اشاره شده است- طرحی کلی از سیما و کالبد خیابان قزوین در دوره صفوی را تجسم و بازنمایی کرده و به بازشناسی این فضای شهری و عملکردش در آن دوران میپردازد و با تحلیل و مقایسه در شناخت جنبههای تأثیرپذیری این فضا از دیگر فضاها و نحوه تأثیرگذاری آن بر فضاهای شهری با عنوان خیابان در دورانهای بعد، تلاش میکند.
فرضیه خیابان قزوین به صورت فضایی طراحی شده برای شهر با عناصر کالبدی و نقش کارکردی مشخص و برنامهریزی شده احداث شد و برخلاف نظرات و تفکرات موجود به عنوان تلاشی ابتدایی در ایجاد چنین فضاهایی در شهر با گرتهبرداری از خیابان در باغ ایرانی، الگوی شکلگیری خیابان چهار باغ اصفهان و خیابان در سایر شهرهای ایران در دوره شاهعباس صفوی بوده است.