عقل در تفسیر - مجله ضمیمه خردنامه همشهری مقاله

"منبع بودن عقل،به این معنا،آن است که بدیهیات عقلی و برهان‌هایقطعی برگرفته از آنها از قراین متصل آیات به شمار می‌آید و عقل این قراین را دراختیار قرار می‌دهد و بنابراین،از منابع تفسیر به شمار می‌آید. براساس حکم عقل،ظاهر این‌گونهآیه‌ها مراد نیست و باید آنها را به گونه‌ای تفسیر کرد که با تجرد خدا سازگار باشد؛زیرا جسم و جسمانی نبودن خدا از احکام قطعی عقلی است و آنچه ملازم باجسم بودن خدا باشد،پذیرفته نیست3؛بنابراین،مراد از«ید»در آیه فوق،«قدرت خدا»،«نصرت خدا»و کنایه از«بیعت با خدا»است. توجه به این دستاوردها،اگر برای نوع مردم قابل درک باشد،ضروری است و بدون در نظر گرفتن آنها تفسیر از اعتبار لازم برخوردار نیست،ولی به دستاوردهایی که فقط برای متخصصان قابل درک است،باید به منظور ردتفسیرهای مبتنی بر تصویر نادرست از پدیده‌های طبیعی،توجه شود."