خلاصه ماشینی:
"بازبه تأکید بگوییم که این رسالات و امثال این نوشتهها ازجهت هشیاری اجتماعی تازة طبقهای از علما شایان توجهاند وبرخی مضامین مهمی رانیز دربردارند، اما نه اینکه در تاریخ فلسفه سیاسی پایه معتبری برای آنها بشناسیم5 از میان شخصیتهای عصر انقلاب مشروطه ویا بنا به ترجیح آدمیت نهضت مشروطه، برروی اندیشه و تفکر طالبوف، آخوندزاده ملکم خان، میرزاآقاخان کرمانی، مجدالاسلام و میرزا حسین خان سپهسالار تمرکز بیشتری کرده آنچنان که بخشی از آثار ایشان مستقلا در مورد اندیشههای این شخصیتهانوشتهشدهاست همانند، اندیشههای طالبوف تبریزی یا میرزا آقاخان کرمانی و.
اما با وجود شهرت و مقام بلند و مقبول دکتر آدمیت در امر تاریخ نگاری و تحلیل وقایع و تفکر نهضت مشروطه دیدگاه ایشان مصون از انتقاد باقی نمانده و از طرف بعضی از نویسندگان معاصر که خود در امر تحلیل حوادث مشروطه صاحب نظر هستند بر نظرات و روش تحقیق ایشان ایراداتی وارد شدهاست دکتر ماشاءاله آجودانی مولف اثر مشهور«مشروطه ایرانی» در گفتگو با خانم کیواندخت قهاری در مقام انتقاد ازآثار آدمیت میگوید: «انتقادی که میشود بر آدمیت کرد این بود که او انگیزههای سیاسی خودرا برتاریخ نگاری غالب کرده و این به تدریج درکارآدمیت اتفاق افتاد به این معنا که مثلا آدمیت برای اینکه به حکومت پهلوی بگوید که این حکومت مشروطه نیست و هیچ رنگ و لعابی از مشروطه ندارد اغراقهای بسیاری را در مورد اندیشه مشروطه خواهی در ایران انجام داد."