چکیده:
شهادت زور، به عنوان یکی از گناهان، عنوان مجرمانه ای است که واکنش کیفری ویژه ی شارع مقدس اسلام در قبال آن، «معرفی عمومی و تشهیر» مرتکب چنین شهادتی می باشد. البته از نگاه موضوع شناسی، تعریف یکسانی از خود شهادت زور، ارائه نگردیده و در نظرات مختلف، به «گواهی کذب»، «گواهی باطل»، «گواهی به غیرحق» و «گواهی با وجود علم به خلاف» تعریف شده است؛ اما به نظر می رسد «شهادت زور» از حیث ماهیت، با «شهادت دروغین یا باطل یا به غیرحق و همچنین رجوع از شهادت» انطباق کامل نداشته بلکه، بین پاره ای از این موارد نامبرده و شهادت زور، تباین وجود داشته و برخی از آنها نیز یکی از مصادیق «شهادت زور» می باشند نه مترادف آن. از نگاه این نوشتار، تعریف دقیق آن عبارتست از اینکه: «فرد آگاه به حقیقت، از روی عمد، به خلاف حقیقت، گواهی و خبر دهد؛ یا فرد غیرآگاه به حقیقت، از روی عمد، گواهی و خبر دهد؛ خواه این گواهی او تصادفا مطابق حقیقت درآید و خواه خلاف حقیقت». تاکید می گردد که مرتکب چنین شهادتی، به لحاظ «لزوم عقلی رعایت مصلحت عمومی» و «به استناد روایات مشترک شیعه و سنی»، می بایست به عموم افرادی که در معرض گواهی فریبکارانه ی او قرار دارند، معرفی و به اصطلاح، تشهیر گردد.
Zoor” testimony is one of sins and offenses in Islamic criminal law that the holy legislator of islam punish its functor with community notification of his. of course، from the semantic view there is no same definition about the “Zoor” testimony but In different opinions is defined: “falsity testimony” or “invalid testimony” or “testimony not according to the truth” or “testimony despite knowing the untruthful” and from the viewpoint of this paper its exactly define is: “person knows the truth، testifies deliberately not according to the truth or person don’t knows the truth، testifies deliberately، no matter that conforms incidentally to the truth or untruth”. It is emphasized that: the perpetrator of such testimony، according to the narratives)Hadiths( and rational necessity to obtaining public good created، Should be introduced to all those who are exposed his deceptive testimony.
خلاصه ماشینی:
"در پاسخ به چنین اندیشه ای باید گفت : با توجه به اینکه در زمانهای گذشته و حتی در عصر خود فقیهانی که به جواز تشهیر شاهد زور رأی دادهاند، نیز چنین بود که وقائع مهم قضائی و مسائل ارزشمندی همچون اسامی خواهان و خوانده، نام زندانیان، امور وکالت شده و وکیل آنها، اسامی شاهدن گواهی داده، اقرارهای صورت پذیرفته و همانند آن در دفتری بنام «دیوان القاضی»(امام شافعی ، الأم، ٦، ٢١٥؛ سرخسی(حنفی)، المبسوط، ١٨، ٨٣؛ یا «دیوان الحکم »(شیخ طوسی، بیتا، ٨، ٨٩؛ ابن براج، بیتا، ٢، ٥٩٤) ثبت و ضبط میگردید و با انتصاب قاضی جدید، دیوان قاضی پیشین ، به وی تسلیم میشد؛ حال اگر ثبت سوء سابقه ی کیفری شاهدان زور از اقدام به تشهیر و معرفی عمومی آنان کفایت میکرد؛ میبایست در گذشته نیز به ثبت اسامی مرتکب شهادت زور، اکتفا نموده و از معرفی عمومی و تشهیر ایشان خودداری میشد؛ حتی این کار، میتوانست در اجتماعات کم جمعیت گذشته ، راحت تر و نتیجه بخش تر از زمان کنونی، صورت پذیرد اما میبینیم که همواره بر تشهیر چنین مجرمانی تأکید شده و در سیرهی خود امیرالمومنین علی(ع ) نیز عملا صورت میپذیرفته است ."