چکیده:
در جرمانگاری انکار هولوکاست، بهعنوان یکی از موارد محدود کننده آزادی بیان، همواره این سوال به ذهن خطور میکند که آیا نگرشی اینچنین نسبت به انکار یک واقعه تاریخی یا تحلیل و ایراد به زوایای این رخداد، مطابق با موازین حقوق بشر است یا خیر. اهمیت موضوع از آنجا ناشی میشود که مواجه با اعمال محدودیت بر یکی از اساسیترین حقوق انسانی یعنی حق بر آزادی بیان میشویم. این حق بهعنوان پایه و اساس جوامع مبتنی بر نظامهای دموکراتیک، نقشی اساسی در تحقق دیگر حقوق بشری ایفاء میکند. توجه به ساختار جمعیتی و فرهنگ، تاریخ و تمدن کشورها این حقیقت را آشکار میکند که تحولات اجتماعی نقش اساسی در شکل دهی به نیازهای اجتماعی شهروندان داشته و از این نظر در تنظیم روابط آنان با یکدیگر و نیز با حکومت در پرتو تدوین قوانین، دارای مرتبهای تعیین کننده است. جرمانگاری انکار هولوکاست در این جوامع در راستای حفظ حقوق دیگران و نظم و امنیت عمومی و نیز در قالب مسؤولیت پیشگیری از ژنوسید توجیه میشود. در عین اینکه اذعان داریم همواره این امر در راستای اهداف مشروع پیشگفته نبوده و معادلات سیاسی نیز در این خصوص بیتأثیر نبودهاند.
خلاصه ماشینی:
در اینجاسـت کـه ایـن سـوال اساسی مطرح می شود که دولتها چگونه می توانند با اعمـال محـدودیت بـر آزادی بیـان از طریق قانونگـذاری ، از حقـوق دیگـر شـهروندان حمایـت نماینـد، حـال آنکـه بـه اصـول دموکراسی و جوامع لیبرال نیز پایبند باشند؟ از سوی دیگر آیا چنین قوانینی اثر مطلـوب بـر رفتار و اعمال مردم خواهد داشت یا بالعکس اثرات غیرقابل تصوری را به همراه می آورد؟ به نظر می رسد تا هنگامی که روش مذکور در تحدید آزادی بیان، یـک طرفـه و تنهـا بـا صلاح و صواب دید حاکمیت ـ حداقل در حوزه تنظیم روابط میان افراد اجتمـاع ـ صـورت پذیرد مشکل مذکور همچنان باقی بوده و بالتبع پاسخ سوالات پیش گفته مطلـوب نخواهـد بود.
اینکه انکار یک واقعه تاریخی و یا ایجاد شبهه در ارقام و اعداد کشتار یهودیان بـه دست آلمان نازی در خلال جنگ جهـانی دوم تـا چـه حـد مـی توانـد توجیـه گـر اعمـال محدودیت بر یکی از اساسی ترین حقوق بشری باشد همواره مورد بحـث جوامـع حقـوقی بوده است .
v. Federal Republic of Germany، موضـوع دادخواسـت شماره ٩٢٣٥/٨١، به نقل از دادگاه فدرال آلمان آمده است : «دادگاه (در ١٩٧٩) در ابتدا این مطلب را مورد ملاحظه قرار داد که کـسی کـه واقعـه تاریخی کشتار یهودیان در دوران رایش سوم را انکار می کند نمی تواند به پـاراگراف ١ از ماده ٥ قانون اساسی در آزادی بیان توسـل جویـد، زیـرا آزادی ، شـامل حـق بیـان اظهارات غلط نمی شود.