چکیده:
قانون مجازات اسلامی 1392، در خصوص بالغان زیر 18 سال، در سه متن قانونی مجزا، پاسخهای جایگزین پیشبینی کرده است؛ اولاً خدمات عمومی رایگان، اقامت در منزل و حبس پایان هفتهای بهعنوان جایگزینهای جزای نقدی و نگهداری در کانون، ثانیاً امکان استفاده از آزادی مشروط و سایر تخفیفات قانونی و ثالثاً امکان تعویق صدور حکم و تعلیق اجرای مجازات. به علاوه با تحقق شرایط شبهه، مجازاتهای مقرر در مواد 88 و 89 بسته به سن شخص، حتی در جرایم مستوجب حد و قصاص، بر وی اعمال میگردند. با وجود پیشرفت تقنینی، اما به لحاظ قضایی کاربست این پاسخهای جایگزین با ابهامات قانونی، چالشهای اجرایی و عدم اقبال کنشگران اجرایی همراه است. این ابهامات به تفکیک هریک از پاسخهای جایگزین از دامنهی متفاوتی برخوردار است؛ با تحلیل این پاسخها و فرآیند کاربست اجرایی-قضایی مشخص میگردد که کلی بودن و ابهامات متعدد اجرایی از یک طرف و پیشبینیهای فاقد ضابطه باعث زیرسؤال رفتن اهداف پیشبینی آنها خواهد بود.
The legislator of the Islamic Penal Law 1392 has predicted the alternative responses for adults under 18 years, so called youth in three separate legal texts; First, unpaid community services, home detention and weekend detention as an alternative to fines and maintenance in Center. Second, the possibility of using parole and the others legal discounts, and Third, the possibility of postponing the issuance of court dessision and execution of penalty. In addition, in the case of doubt, the penalties mentionded in articles 88 and 89 apply according to age, even in the crimes subject to hadd and qisas. Despite of progress in legislation, using these alternative responses have made challenges and disinterest of executors. Theses ambiguities are different due to each alternative response. Analysis of these responses and judicial enforcement process show that being general and having executive ambiguities and also prediction without rules will call into question the targets.
خلاصه ماشینی:
محمد سعیدی ١ دکتر کیومرث کلانتری ٢ تاریخ دریافت : ١٣٩٧/١٢/١٤ تاریخ پذیرش : ١٣٩٧/٨/٩ چکیده قانون مجازات اسلامی ١٣٩٢، در خصوص بالغان زیر ١٨ سال ، در سه متن قانونی مجزا، پاسخ های جایگزین پیش بینی کرده اسـت ؛ اولاً خـدمات عمـومی رایگـان ، اقامـت در منـزل و حـبس پایـان هفتـه ای بـه عنـوان جایگزین های جزای نقدی و نگهداری در کانون ، ثانیاً امکـان اسـتفاده از آزادی مشـروط و سـایر تخفیفـات قانونی و ثالثاً امکان تعویق صدور حکم و تعلیق اجرای مجازات .
الف ) پاسخ های جایگزین به عنوان پاسخ اصلی برخی از پاسخ های ماهیتی که نسبت به نوجوانان تعیین شده اسـت پاسـخ اصـلی تعـارض شـخص نوجوان با قانون میباشد؛ یعنی چنانچه وی مرتکب جرم تعزیری یا حتی حدی و مستوجب قصـاص نیز گردد از سوی دادگاه و به جای مجازات اصلی میتواند محکوم بـه مجـازات هـای اصـلی دیگـری گردد؛ این پاسخ ، اگرچه ماهیتاً جای گزین تلقی مـیگـردد ولـی مجـازات اصـلی رفتـار آنـان اسـت .
به موجب این تبصره دادگاه اطفال میتواند نسبت به نوجوانان بزهکار بین ۱۵ تا ۱۸ سال, باتوجه به وضع متهم و جرم ارتکایی- به جای صدور حکم به مجازات نگهداری در کانون یا ۱ در نهادهایی مانند آزادی مشروطء جایگزین حبس مقنن در تخلف اشخاص از نهادهای مقرر تشدید و افزایش مدت را پیشبینی نموده است که به نظر می رسد نسبت به نوجوانان محکوم به حبس خانگی نیز قابل استفاده باشد.