چکیده:
شكل گيري انقلاب 1357 در ايران داراي ويژگي های منحصر به فردی است که از جملۀ آنها می توان به اسلامي و مبتنی بر مذهب تشيع بودن آن اشاره کرد. وجود عنصر دین به عنوان اصلی ترین عنصر انقلاب اسلامی، این انقلاب را از سایر انقلاب ها متمایز نموده است. پس از آن، در بسیاری از کشورهای اسلامی، نفوذ موفقيت هاي انقلاب اسلامی و ايدئولوژي امام خميني (ره)، با پافشاري موفقيت آميز بر 'اسلام مردمي'، قوياً احساس مي شد. آراء و افكار امام خميني(ره) نقش بسزايي در صدور ارزش هاي انقلاب اسلامي به خارج از مرزهاي ايران داشته است. مقالۀ حاضر ضمن امعان نظر به تأثیر انقلاب اسلامی ایران بر جنبش های اسلامی، به کندوکاو تأثیرگذاری اندیشه های امام خمینی(ره) بر عراق می پردازد. این در حالی است که ترس و هراس غربیان از بازگشت به اسلام رادیکال و آموزه های آن و تأثیر بر جنبش های اسلامی، توجه به انقلاب اسلامی ایران را مهمتر می نماید.
The formation of the 1979 revolution in Iran has unique characteristics, among which we can mention that it is Islamic and based on the Shiite religion. The existence of the element of religion as the main element of the Islamic Revolution has distinguished this revolution from other revolutions. After that, in many Islamic countries, the influence of the successes of the Islamic Revolution and the ideology of Imam Khomeini, with the successful insistence on "People's Islam", was strongly felt. Imam Khomeini's views and ideas have played a significant role in exporting the values of the Islamic Revolution beyond Iran's borders. The present article, while denying the influence of the Islamic Revolution of Iran on Islamic movements, explores the impact of Imam Khomeini's ideas on Iraq. At the same time, Western fears of a return to radical Islam and its teachings, as well as its influence on Islamic movements, make it more important to pay attention to the Islamic Revolution in Iran.
خلاصه ماشینی:
تأثير انقلاب اسلامي و ديدگاه هاي امام خميني(ره ) بر جنبش هاي اسلامي عراق ميرابراهيم صديق ١ چکيده شکل گيري انقلاب ١٣٥٧ در ايران داراي ويژگي هاي منحصر به فردي است که از جملۀ آنها ميتوان به اسلامي و مبتني بر مذهب تشيع بودن آن اشاره کرد.
» (موسوي خميني، ١٣٧٢ : ج ٥ ، ١٢) در دوران حيات امام خميني(ره ) صدور انقلاب به دو معنا به کار برده شد؛ دوره نخست که از سال ١٣٦٠ تا سال ١٣٦٣ ادامه يافت ، معنا و مفهوم صدور انقلاب بر پايۀ «آگاهي بخشي» و «رهايي بخشي» تعريف و تعقيب ميشود و الگوي صدور در اين معنا و مفهوم ، الگوي اشاعه حکومت اسلامي در چارچوب گسترش اسلام سياسي و بسط ايدئولوژي انقلاب اسلامي اتخاذ گرديد.
امام خميني(ره ) ضرورت صدور انقلاب را ناشي از اسلامـي بودن آن مي دانـد: «نهضت مقدس ايران نهضتي اسلامي است و از اين جهت بديهي است که همه مسلمين جهان تحت تاثير قرار ميگيرند» (موسوي خميني، ١٣٧٢: ج ٤ ، ١١٤).
بنابراين ، بحث بر سر موجي است که به عنوان نتيجه انقلاب اسلامي به يک اندازه روي شيعيان در خاور نزديک اثرگذار بوده است (رايت ، ١٣٧٢: ٣٣-١٧) انقلاب ايران عامل واسطي بود که قضيه سياست هاي اسلامي را به مرکز تفکر سياسي جهان هدايت کرد.
به همين دليل طبيعي بود که نگاه رهبران اسلامي عراق به سوي انقلاب اسلامي ايران و رهبري آن معطوف مي گرديد و شيوه هاي مبارزاتي خود را بر پايه اين رهبري استوار مي نمودند (فضل آبادي، ١٣٨١: ٨٥).