چکیده:
حق اختراع به دارنده آن بسته ای از حقوق انحصاری اعطا می کند که یکی از آنها، استفاده از اختراع است.
به موجب این حق، فقط دارنده گواهی اختراع و افراد مجاز از سوی وی، حق انحصاری استفاده از محصول
اختراعی را خواهند داشت. در عصر کنونی که تجارت مبتنی بر اطلاعات است مالکان حق اختراع بهشدت
در معرض تهدید نقض اختراع از سوی نقض کنندگان هستند، بنابراین پرداختن به تفویت منفعت (منافع از
دست رفته) و جبران خسارت مالکان حق اختراع ضرورتی انکارناپذیر است. در این پژوهش سه نظام
حقوقی یعنی نظام های حقوقی ایران، اتحادیه اروپا و آمریکا با یکدیگر مقایسه و موضع سه نظام حقوقی بر
مبنای یافته های تطبیقی، بررسی شده است.
خلاصه ماشینی:
مباني و ماهيت تفويت منفعت در نظام حقوقي ايران ، اروپا و آمريکا ١-٢- تقويت منفعت در نظام حقوقي ايران با بررسي قوانين خاص حق اختراع مشخص ميشود که قانون گذار هر سه ويژگي اختصاصي اموال مادي (حق استثمار، حق انتقال و حق استعمال ) را براي حق اختراع پذيرفته است و با پذيرش مالکيت حق اختراع ، ورود خسارت مالي به دارنده اين حق قابل تصور است ليکن چون اين حقوق عينيت ندارند، در نگاه اول تصور خسارت وارد شده به عين مشکل ميباشد، برخلاف خسارت ناشي از تلف يا نقص اموال عيني که تصور آن مشکل نيست .
تقويت منفعت در نقض حق اختراع با مطالعه تطبيقي در حقوق ايران ، اتحاديه اروپا و آمريکا / ١٤٥ روش هاي جبران خسارت در سه نظام حقوقي ايران ، اتحاديه اروپا و امريکا ١-٣- معيار منافع تفويت شده دارنده حق اختراع در حقوق ايران با تقسيم بندي منافع به سه دسته (موجود، در حکم موجود، و احتمالي) و ارائه دو شرط (موجود بودن مقتضي و مفقود بودن مانع ) ميتوان تمامي منافع تفويت شده در اثر نقض حق اختراع را قابل جبران دانست و آن ها را از عدم النفع موضوع تبصره ذيل ماده ٥١٥ قانون آئين دادرسي مدني جدا کرد.
٢-٣- معيار منافع تفويت شده دارنده حق اختراع در اتحاديه اروپا جبران خسارت طبق اين روش معمولا براي نقض همه شاخه هاي حقوق مالکيت صنعتي، در دسترس و قابل مطالبه است مگر اينکه برابر قانون موضوعه يا رويه قضايي محدود شده باشد.