چکیده:
هدف: هدف پژوهش مقایسۀ تاثیر رواندرمانی گروهی وجودی، شناختی-وجودی و انسانگرا-وجودی در رضایت جنسی زنان دچار دیابت نوع دو بود. روش: پژوهش یک کار آزمایی تصادفی کنترلشده بود که با روش نیمه آزمایشی و طرح پیشآزمون- پسآزمون و آزمون پیگیری دوماهه با گروههای موازی آزمایشی و گروه کنترل انجام شد. جامعۀ آزمودنیهای پژوهش، زنان دچار دیابت نوع دو مراجعهکننده به کلینیک تخصصی دیابت بیمارستان توحید سنندج در سه ماه نخست سال 1398 بود؛ از طریق نمونهگیری تصادفی 32 آزمودنی از این جامعه انتخاب و پسازآن با بهکارگیری نمونهگیری تصادفی جایگزینی در گروه های آزمایشی و گروه کنترل جایگزین شدند. گردآوری دادهها با مقیاس رضایت جنسی متسون و تراپنل انجام شد. آزمودنیهای گروههای آزمایشی جداگانه در نه جلسه هفتگی 120 دقیقهای شرکت کردند. یافته ها: نتایج مدل خطی عمومی واریانس یکراهه با آزمون اندازهگیریهای مکرر نشان داد که مداخلات شناختی-وجودی و انسانگرا-وجودی، رضایت جنسی را در مقایسه با گروه کنترل بهطور معنیدار افزایش دادند (تفاوت میانگین در سطح 05/ 0 معنیدار بود). همچنین نتایج نشانگر تاثیر بیشتر گروه شناختی- وجودی و انسانگرا-وجودی در پسآزمون و تاثیر بیشتر گروه وجودی در آزمون پیگیری بود (تفاوت میانگین در سطح 05/ 0 معنیدار بود). نتیجهگیری: مقایسۀ گروههای آزمایشی نشان داد تاثیر روشهای یکپارچهشدۀ شناختی- وجودی و انسانگرا-وجودی در افزایش رضایت جنسی بیشتر و تاثیر روش سادۀ وجودی باثبات بود.
Aim: The purpose of this research was to study the comparison of the effectiveness of existential, cognitive-existential, and humanistic-existential group psychotherapy on sexual satisfaction among women with type-2 diabetes. Methods: The research was a randomized controlled trial conducted through an experimental method and its experimental design included a pre-test, post-test, with two-month follow-up test with parallel experimental groups and a control group. The research sample population included women with type 2 diabetes referred to Towhid diabetes hospital during the first quarter of 2019. Thirty-two subjects were selected from this population through random sampling and assigned to the two experimental and the control group using random assignment. Data was collected using the Sexual Satisfaction Scale (Meston & Trapnell, 2005). Experimental groupschr('39') subjects participated in 9 separate 120-minute weekly groups sessions. Findings: The results of the general linear model with repeated measures test showed that interventions of cognitive-existential and humanistic-existential significantly increased sexual satisfaction compared to the control group (F= 4; PConclusion: The application of cognitive-existential and humanistic-existential group psychotherapy to increase sexual satisfaction among women with type-2 diabetes is more effective than existential psychotherapy for successful counseling and psychotherapy.
خلاصه ماشینی:
مقايسه تأثير روان درماني گروهي وجودي، شناختي وجودي و انسان گرا وجودي بر رضايت جنسي زنان مبتلا به ديابت نوع دو غفار نصيري هانيس ،١ مسعود صادقي،٢ سيمين غلامرضايي 3 ١.
براي نمونه کارآمدي متغيرهاي وابسته روان درماني گروهي وجودي، شناختي وجودي براي آزمودنيهاي زنان واجد مشکلات روان شناختي در چند پژوهش داخلي و خارجي تائيد شده است ؛ کارآمدي رواندرماني گروهي وجودي بر افزايش رضايت زناشويي )نظ ري، ياراحمدي و زهرا کار، ١٣٩٣( و کاهش اضط راب زنان )غفوريان نوروزي، قنبري هاشم آبادي و حسن آبادي، ١٣٩٢( تائيد شده است .
با توجه به تازگي پژوهش درزمينه مقايسه اثربخشي تأثير رواندرماني گروهي وجودي، شناختي وجودي و انسان گرا وجودي بر رضايت جنسي زنان مبتلابه ديابت نوع دو، مقايسه تأثير اين مداخلات بر رضايت جنسي اين جامعه ميتواند در کاهش اين خلأ پژوهشي کارساز باشد.
نتيجه پاياني پژوهش حاضر نشان داد که در پس آزمون تأثير رواندرماني گروهي شناختي وجودي روي افزايش رضايت جنسي زنان مبتلابه ديابت نوع دو در مقايسه با دو گروه آزمايشي ديگر بيشتر بوده است .
همسو با اين توجيهات، مداخله وجودي ميتواند رضايت زناشويي زنان مبتلا به ديابت نوع دو را به شکل معنيداري افزايش دهد )نظ ري، ياراحمدي و زهرا کار، ١٣٩٣( و رواندرماني گروهي وجودي به شکل معنيداري بر بهبود الگوهاي ارتباطي مؤثر است )اماني، يوسفي و فنايي، ١٣٩٥(.
S. پژوهش نشان داد که تأثير روش هاي يکپارچه شدٔە وجودي در افزايش رضايت جنسي زنان مبتلا به ديابت نوع دو کارساز است .