چکیده:
آمار و ارقام نشان میدهد، سن ازدواج میان دختران و پسران، طی سالهای اخیر بالا رفته است و در پی آن، به تعداد دختران مجردی که سنشان برای ازدواج بالا رفته نیز، افزوده شده است. اگرچه رسانههای مختلف، همواره در حد اطلاعرسانی به این موضوع مهم پرداختهاند، اما هیچگاه به مشکلات و چگونگی تعامل این طیف، با ساختار غالب جامعه پرداخته نشده است. فیلم شماره 17 سهیلا، نخستین اثری است که در سینمای ایران و با زبان تصویری به این معضل میپردازد. این مقاله که بر نظریة همفرهنگی مبتنی است، سعی دارد با تحلیل محتوای کیفی این اثر سینمایی، پیامدهای عدم ازدواج بههنگام را به دست آورده و راهبردهای خاصی را بررسی کند که این طیف، به عنوان گروه همفرهنگ، ممکن است در تعامل و ایجاد رابطه با گروه غالب،که از لحاظ سلسلهمراتب هویتی در موقعیت بالاتری قرار دارند، به کار گیرند. یافتههای پژوهش نشان میدهد عدم ازدواج بههنگام میتواند پیامدهایی همچون افول زیبایی و جوانی، عدم اعتمادبهنفس، تنهایی و افسردگی، حساسیت و زودرنجی، کنایههای مردم، مشکل فرزندآوری، تأمین نشدن نیازهای عاطفی و جنسی، جایگزینی روابط نامتعارف به جای ازدواج و درنهایت سختتر شدن ازدواج را به دنبال داشته باشد. همچنین تصویری که فیلم از جهتگیریهای ارتباطی همفرهنگ ارائه میدهد، در راستای همانندسازی و انطباق او با گروه غالب است.
Figures and statistics show that increasing the age of marriage has led to an increase in the number of single girls. Over the years, various media outlets have covered this important issue, however, the problems of these women and their interactions with the dominant structure of society has never been addressed. The movie “Number 17 Soheila” is the first work in Iranian cinema that has addressed this issue using a visual medium.The current article is based on co-cultural theory and is trying to grasp the consequences of not having a timely marriage via qualitative content analysis of this cinematic work. It will study the special strategies that this part of the society as a co-cultural group would employ to interact and communicate with the dominant group, which are in a higher position in terms of identity hierarchy. Findings of this study shows that not having a timely marriage can lead to decline of beauty and youth, low self-confidence, loneliness and depression, sensitivity and irritability, other people's reproach, childbearing issues, unfulfilled sexual and emotional needs, replacing marriage with questionable relationships, and eventually even more difficulty in getting married.Also, the image presented in this movie shows a co-cultural communication strategy that seeks to replicate and adapt to the dominant group.
خلاصه ماشینی:
این مقاله که بر نظریة همفرهنگی مبتنی است، سعی دارد با تحلیل محتوای کیفی این اثر سینمایی، پیامدهای عدم ازدواج بههنگام را به دست آورده و راهبردهای خاصی را بررسی کند که این طیف، به عنوان گروه همفرهنگ، ممکن است در تعامل و ایجاد رابطه با گروه غالب،که از لحاظ سلسلهمراتب هویتی در موقعیت بالاتری قرار دارند، به کار گیرند.
اینکه چه عواملی ازدواج را مشکل کرده و منجر به بالا رفتن سن ازدواج شده، برای حل آن چه باید کرد، موضوع این پژوهش نیست و از سوی دیگر، کمابیش در مقالهها و پژوهشهای دیگر به آن پرداخته شده است، مانند تحقیقی که عباسی (1395) با عنوان " بررسی علل افزایش سن ازدواج دختران با تکیه بر تغییرات سبک زندگی" انجام داده و نتیجه گرفته است که بین مؤلفههای سبک زندگی و افزایش سن ازدواج دختران، رابطة معناداری وجود دارد.
اما آنچه مقالة حاضر قصد پرداختن به آن را دارد این است که فیلم شماره 17 سهیلا، به عنوان یک اثر قابل توجه، با ایدهای بدیع چگونه توانسته به بازنمایی افزایش سن ازدواج در دختران بپردازد و پیامدهای عدم ازدواج بههنگام را به تصویر بکشد؛ همچنین چه رابطهای را، بین گروه غالب در جامعه و اقلیت دختران پا به سن گذاشته مجرد بازنمایی میکند.
به این منظور برای نخستینبار، نظریة همفرهنگی در موضوع ازدواج به کار گرفته و تلاش شده است تا با تحلیل محتوای کیفی فیلم، به پرسشهای پژوهش پاسخ داده شود.