چکیده:
یکی از موضوعات بسیار مهم کلامی، معنای اهلبیت و مصادیق آن نزد علمای اهل سنت است، این موضوع از آن جهت اهمیت دارد که امروزه پدیده شوم وهابیت و سلفیگری سعی در ایجاد تفرقه در میان مسلمانان دارد و از این رهگذر سعی دارد آب به آسیاب اربابان خویش بریزد. به دلیل اهمیت موضوع و نقش کاربردی«اهلبیت» در ایجاد وحدت میان مسلمانان لازم است بدانیم چه تفاوتی میان دو دیدگاه شیعه وسنّی نسبت به مصادیق اهلبیت وجود داشته و نقاط مشترک دو دیدگاه نسبت به این موضوع چیست؟ به نظر میرسد تفاوتی چندانی در معنا و مصادیق اهلبیت در منابع اهل سنت و شیعه وجود نداشته باشد، امّا در افواه مردم عوام به دلیل تلاشهای برخی نابخردان و ناصبیمسلکان، تفاوتهایی ایجاد شده و این را دستمایه ایجاد شکاف و تفرقه و نفاق میان مسلمانان قرار دادهاند.
خلاصه ماشینی:
نسائي نسايي از ديگر عالمان مهم اهل سنت اين حديث را نقل ميكند: ودعا رسول الله الحسن و الحسين و عليّاً و فاطمة فمد عليهم ثوباً فقال اللهم هؤلاء أهل بيتي فأذهب عنهم الرجس و طهرهم تطهيراً؛ رسول خدا,، حسن، حسين علي و فاطمه را خواست، پس پارچهاي بر روي ايشان کشيد و گفت خداوندا ايشان اهل بيت من هستند، پس بدي را از ايشان دور گردان و ايشان را پاک نما.
(طبری، ج7: 22) نقد قول اول برخی از مفسران اهل سنت(شنقیطی، 1415قف ج6: 328) و همۀ مفسران شيعه به متابعت از زيد ابن علي(قمی، 1387ق، ج2: 193؛ طوسی، 1420ق، ج8: 340؛کاشانی، 1420ق، ج22: 92) اين نظر را مورد نقد قرار داده و گفتهاند: اگر منظور از اهل بيت در اين آيه همسران پيامبر, بود، مناسب بود که مانند عبارات قبل و بعد که خطاب به آنان به صورت جمع مؤنث است، در اين آيه هم خداوند میفرمود«انما يريد الله ليذهب عنکن الرجس اهل البيت و يطهرکن تطهيراً».
(رازی، 1404ق، ج4: 329) قول چهارم همۀ مفسران شيعه و بسياری از مفسران اهل سنت - به استناد شواهد و قرائن و روايات فراوانی از پيامبر اکرم, حضرت علی، امام حسن، امام حسين، امام سجاد و ديگر امامان] و نيز امسلمه، عايشه، ابوسعيد خدری، ابن عباس و ديگر اصحاب، اعتقاد راسخ دارند که آيۀ تطهير در شأن اصحاب کساء يعنی حضرت محمد,، علی، فاطمه، حسن و حسين] نازل شده است و منظور از اهل بيت آنان هستند.