چکیده:
بازیهای گروهی رایانهای بهعنوان بخشی از صنعت سرگرمی، عمدتاً از منظر اقتصادی و فرهنگی مورد بحث قرار می گیرند. اما ابعاد حقوقی آنها نیز قابل بحث و بررسی است. از مسائل حقوقی مهم این بازی ها، امکان خریدوفروش و مبادله برخی اشیاء مجازی توسط بازیکنندگان در حین بازی است که با چالشهایی همراه بوده است. مهمترین این چالشها، وضعیت حقوقی این معاملات بدلیل تردید برخی حقوقدانان در وجود شرایط اساسی عقد بویژه شرایط مورد معامله و حقوق قانونی بازیگر نسبت به اشیاء مجازی است. ازآنجاکه همهچیز در فضای مجازی صورت میگیرد، مورد معامله نیز وجود مادی و عینی ندارد و آنچه مورد دادوستد قرار میگیرد فقط در همان بازی وصرفاً برای بازیکنندگان آن مطلوبیت داشته و خارج از بازی کارکردی ندارد. تحقیق حاضر، معاملات درون بازیهای گروهی برخط را از منظر شرایط اساسی صحت معامله و با رویکردی تطبیقی در حقوق اسلام، ایران و کامن لا مورد بررسی قرار میدهد.
The virtual games, as a part of entertainment industry, are basically considered with Cultural and economic approaches, but its legal aspects must be considered. One of important legal issues of these games, is the possibility of buying and selling virtual goods and items within the context of games which has faced challenges. The most important of these challenges is the legal status of these transactions due to the fact that some lawyers are skeptical of the essential requirements of the contract, in particular the terms of the subject maters of contract and the actor's legal rights over the virtual objectsSince everything occurs in a virtual environment, so the objects of transactions are intangible and in fact don't exist. Moreover, what purchased and sold are just beneficial and valuable for game players through the game, so that they have no function and benefit out of the game. This paper tries to have a legal analysis on transaction of virtual items from the point of essential requirements of contract in common law and Iranian legal system .
خلاصه ماشینی:
در حقـوق موضوعه ايران مقوله بازيهاي رايانه اي و مجازي و معاملات درون آنها به طـور خـاص مورد توجه قانونگذار قرارنگرفته است ، ليکن باتوجه به مباني فقهي بحث ، مـيتـوان بـه جواز اين نوع بازيها و معاملات درون بازي، بـر اسـاس اصـل اباحـه حکـم داد بجـز مصاديقي که مشمول يکي از افعال يا مکاسب محرمه همانند لهو و لعب يا قمار قرارمي گيرد (انصاري، ١٤٣٠، ص ٣٧١) قانون مدني ايران ، به تبع فقه اماميه ، در ماده ٦٥٤، قمـار و گروبندي را باطل اعلام کرده و دعاوي راجعه به آن را قابل استماع نميداند.
321) در خصوص ديدگاه فقهي راجع بـه موضـوع ، شـايان ذکـر اسـت کـه در پاسـخ بـه ٤٧ استفتاي بنياد ملي بازيهاي رايانه اي از آيت الله العظمـي خامنـه اي در خصـوص حکـم فقهي بازيهاي مجازي و خريدوفروش کالاهـاي مجـازي درون ايـن بـازيهـا، ايشـان ضمن بيان جواز اين بازيها، در فرضي که مستلزم قمار و برد و باخت نباشد، پرداخـت وجه بابت اقلام مزبور را بلامانع دانسته است ، و لذا در حقوق ايـران هـم در خصـوص «مشروعيت و قانوني بودن » بازيهاي مجازي و «دادوستدهاي درون بازي» نبايد ترديـد 1 کرد.
اما در فرضي که بازيگر اقدام بـه تصـاحب و تملـک اقـلام و داراييهاي مجازي در فرايند بازي ميکند يا با ابتکار و نوآوري خود آيتم هايي را خلـق ميکند و سپس آن را در ازاي دريافت پول واقعي يا مجازي، به بازيگران ديگـر واگـذار ميکند، اين مسئله قابل طرح است که حکم وضعي معامله چيست ؟ به ويـژه در فرضـي که شرکت فراهم کننده بازي نسبت به اين اقلام ادعاي حقوق مالکيت فکـري دارد و در توافقنامه و قرارداد استفاده از خدمات خود که مورد قبـول کـاربران واقـع شـده اسـت ، مبادله و خريد و فروش آنها با ديگران را منع کرده باشد.