چکیده:
از دوران پس از جنگ سرد تا به امروز فرایند خلع سلاح و کنترل تسلیحات، بخش عمده تمرکز خود را بر سلاح های کشتار جمعی (هسته ای، شیمیایی و بیولوژیک) متمرکز کرده است. اهمیت فراوان این نوع سلاحها در سطح بین الملل موجب شده که بیشتر توجه جریان خلع سلاح و کنترل تسلیحات به آنها معطوف شود و کمتر به سلاح های متعارف با استفاده غیرانسانی از سلاح های متعارف به ویژه سلاح های خودکار یا ربات های هوشمند که وجه تمایز آنها با دیگر سلاحها در دارا بودن عنصر «هوش مصنوعی» است، پرداخته شده است. به کار گیری هوش مصنوعی در تسلیحات نظامی ،صلح و امنیت بین المللی را به مخاطره می اندازد . هوش مصنوعی به هوشمندی نشان داده شده به وسیله ماشین ها در شرایط مختلف اطلاق می شود. منظور از صلح و امنیت بین المللی ، آرامش و ثبات در جامعه جهامی است.
خلاصه ماشینی:
این سیستم با استفاده از لیزر، دوربین های حرارتی و سنسورهای مادون قرمز می تواند در روز و شب هدف حمله را شناسایی کند و به آن شلیک کند بنابراین با توجه به پیشرفت هایی که در تکنولوژی تسلیحات در حال رخداد است و سلاح هایی که روز به روز به سمت خودمختاری بیشتر پیش می روند به گونه ای که پیش بینی می شود در مقایسه با پهبادها که از راه دور کنترل می شوند این نوع از سلاح های جدید خودشان مستقلانه و بدون دخالت هیچ گونه عامل انسانی بتوانند در میادین جنگی فعال باشند، باید دید که آیا به فرض ساخت چنین سلاح های کاملا خودمختاری، آیا این سلاح ها خواهند توانست الزامات حقوق بشردوستانه به خصوص اصل تفکیک و تناسب را رعایت کنند یا خیر؟ سلاح های خودکار کشنده و موازین حقوقی بین المللی در حقوق بشر دوستانه بین المللی، کنوانسیون منع یا محدودیت استفاده از برخی سلاحهای متعارف غیر انسانی، کنوانسیون های چهارگانه ژنو و...
در همین راستا می بایست نکاتی را مورد توجه قرار داد: نخست اینکه باید ملاحظه کرد که آیا استفاده از سلاح های خودکار کشنده تابع اصول ضرورت و تناسب هستند؟ دوم آنکه آیا این نوع سلاحها در هنگام تهاجم، اصل تفکیک بین نظامیان و غیرنظامیان را رعایت می کنند؟ سوم آنکه آیا این نوع سلاحها قادرند اصل محدودیت را در اقدامات خود اعمال کنند؟ چهارم در صورت نقض حقوق بشر دوستانه بین المللی به وسیله این نوع سلاحها، چه کسی مسئول و پاسخگو خواهد بود؟ اگرچه نمی توان به پرسش های مطرح شده در بالا، پاسخ قاطع و دقیقی داد، زیرا هنوز از این نوع سلاحها به شکل گسترده ای استفاده نشده است، ولی به طور قطع در پاسخ به این قبیل پرسشها می توان گفت که ارتش های انسانی در بسیاری از موارد می توانند بهتر از این نوع سلاحها، اصول و موازین حقوقی که پیشتر ذکر شد را به کار ببندند.