چکیده:
شناخت تعارض اخبار و اختلاف روایات یکی از شاخه های فقه الحدیث است. شناخت اسباب اختلاف و راه علاج آن، در نزدیک شدن به صواب و حقیقت، بسیار مؤثر است. این نوشتار با هدف حل تعارض ابتدایی موجود میان احادیث نهی از سوگند و سوگندهای موجود در قرآن و احادیث، به روش توصیفی_تحلیلی انجام شده است و با عرضه روایات نهی از سوگند، به قرآن و سایر احادیث مرتبط بیان می دارد که آیات قرآن و احادیث نه تنها با روایات نهی از سوگند تعارضی ندارند، بلکه مبین و مخصص آن هستند. نهی در قرآن و روایات، مواردی چون سوگند بسیار، سوگند به جهت امور مادی و فریبکارانه، و استخفاف سوگند را دربرمی گیرد. روایات نهی بر کراهت حمل شده و سوگند بسیار و استخفاف سوگند را شامل می شود. در موارد ضرورت و اضطرار، برای کشف حقیقت، دفع ظلم، و پیشگیری از ضرر قابل توجه، سوگند جایز، بلکه لازم و ضروری است.
Knowing the conflict of news and the controversy of narrations is one of the branches of jurisprudence of al-Hadith. Understanding the differences and ways to cure them is very effective in approaching the truth and truth. This paper has been done with the descriptive-analytical method with the aim of solving the initial conflict between the hadiths and the prohibition of swears in the Qur'an and hadith. By supplying the narrations with the prohibition of swearing, the Qur'an and other related hadiths, the Quranic verses and hadiths are not only contradictory to the narrations of the prohibition of oaths, but they are also experts in it. Prohibition in the Qur'an and narratives, swear a lot, swear allegiance for material and deceptive matters, and swear by God. The traditions of forbidding are carried away by ruthlessness and a great oath and swearing oath. In urgent and urgent cases, it is necessary and necessary to discover the truth, repel the cruelty, and prevent significant harm.
خلاصه ماشینی:
در کتب اربعه - که مهمترین و قدیمیترین کتب حدیثی شیعه است - درباره سوگند دو دسته روایت وجود دارد: یک دسته روایاتی که به صراحت از سوگند، راست باشد یا دروغ، نهی نموده است، و دسته دیگر روایاتی که بیانگر سوگند یاد نمودن از سوی پیشوایان معصوم۷ و یا دستور آنها به شیعیان برای ادای سوگند در موارد خاص، گاهی به طور صریح و گاهی به طور ضمنی است.
روایات نهی از سوگند در روایتی از امام صادق۷ روایت شده که فرمودند: عَنْ أَبِی أَیُّوبَ الْخَزَّازِ قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ۷ یَقُولُ: لَا تَحْلِفُوا بالله صَادِقِینَ وَ لَا کَاذِبِینَ، فَإِنَّهُ( یَقُولُ: (وَ لا تَجْعَلُوا اللهَ عُرْضَةً لِأَیْمانِکُمْ)؛< الکافی، ج7، ص434؛ من لا یحضره الفقیه، ج3، ص362؛ تهذیب الاحکام، ج8، ص282.
روایات موافق با نهی علاوه بر روایاتی که صراحتأ از سوگند به نام الله نهی میکند، روایاتی نیز وجود دارد که هماهنگ با روایات نهی و مؤید آن است؛ از جمله: عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ، عَنْ یَحْیَى بْنِ إِبْرَاهِیمَ، عَنْ أَبِیه، عَنْ أَبِی سَلَّامٍ الْمُتَعَبِّدِ، أَنَّهُ سَمِعَ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ۷ یَقُولُ لِسَدِیرٍ: یَا سَدِیرُ، مَنْ حَلَفَ بِاللَّهِ کَاذِباً کَفَرَ وَ مَنْ حَلَفَ بِاللَّهِ صَادِقاً أَثِمَ؛ إِنَّ اللَّهَ( یَقُولُ: (وَ لا تَجْعَلُوا اللهَ عُرْضَةً لِأَیْمانِکُمْ)؛< الکافی، ج7، ص435؛ تهذیب الاحکام، ج8، ص283.
اگر چه همه سوگندهای قرآن، بیان و قول خدای تعالی نیست، اما لفظ قرآن و از سوی خدای تعالی است و از آنجا که در آیات، ردی بر آنها صورت نگرفته، با روایات نهی از سوگند در تناقض است؛ چرا که اگر برای سوگند منعی وجود داشته باشد، لااقل از قول حضرت ابراهیم۷ - که پیامبر اولواالعزم الهی است - نباید صادر شود.