چکیده:
مشخصههای بیثباتی در مقطع زمانی کنونی و در فضای پس از 11 سپتامبر،موجب شده است فضای مناسبتری برای ابتکار عمل ناتو در عرصه تعاملات امنیتی-سیاسی بین المللی فراهم آید. بر همین اساس ناتو تلاش میکند تا مقوله جامعهپذیری در کشورهای اروپای شرقی و مرکزی را در گسترده امنیتی عملیاتی کند.در این چارچوب ناتو در تعامل با کشورهای مزبور بر مقوله آموزش و ترغیب در روند جامعهپذیری نوین،تأکید ویژهای نموده است.
خلاصه ماشینی:
"به واقع سه کشوری که در سال 9991 و در موج نخست پذیرش کشورهای اروپای شرقی و مرکزی به عضویت ناتو درآمدند-(رومانی،مجارستان، چک)متعهد بودند اصلاحات بیشتری را که مورد تأکید ناتو بود،درون ساختار سیاسی خود صورت دهند،اما این تعهدات در موج دوم به مراتب از سوی سازمان پیمان آتلانتیک شمالی بیشتر شد،زیرا فضای نظام بین المللی و روندهای امنیتی-سیاسی حاصل از 11 سپتامبر 1002 به شدت دگرگون شده بود.
نهادگرایان معتقدند مشخصههای بیثباتی در دوره زمانی ابتدای دوران پس از جنگ سرد موجب شده است فضای مناسبتری برای ابتکار عمل ناتو در عرصه تعاملات امنیتی-سیاسی فراهم گردد تجربه ناتو که در زمینه همکاری1، اعتمادسازی2و ایجاد همگرایی3میان اعضا از طریق گسترش ناتو به شرق در اروپای مرکزی و شرقی بسط یافته است،نمونهای بارز از تحلیل نهادگرایان نولیبرال در راستای تبیین مسئله مورد نظرشان تلقی میشود.
در کشور چک نیز روند جامعهپذیر نمودن دستگاههای امنیتی-اجرایی دولت توسط فرآیندهای سیاستگذاری گاه غیر مستقیم ناتو،سیکل پرنوسانی داشته است، هرچند که رئیس جمهور چک(هاول)2بر این نکته که تعامل با ناتو به عنوان«کلیدی برای ورود به ساختار دموکراتیک»است، تأکید نموده،اما درون ساختارهای سنتی چک،واگراییهای بسیاری با روندهای بازتعریف هویتی-امنیتی غربگرا وجود دارد ابتکارات نهادمند متأخر3که سازوکارهای آموزشی رومانی و چک را بیش از پیش و به گونه تعاملات نظاممند با ناتو مرتبط نموده، موجب شده است چارچوبی مشترک از یک سازمان بین المللی و نهادهای ملی برای حل و فصل مسائل این دو کشور پدید آید."