چکیده:
گفتاری که در پیشرو است دو هدف را دنبال میکند: 1)بهانهء یادی از استاد صاحبنام و پرآوازه،شادروان احمد ترجانیزاده،که به حق از مفاخر ادبی و علمی کشور است،و از ستارگان درخشان و ممتاز کرسی استادی دانشگاه تبریز. 2)در ترازو قرار دادن نقدی عجولانه بر یکی از آثار استاد زنده یاد،که ایامی او را آزاده ساخته است.عصارهء نقد:شتابزدگی، بیانصافی،درشتی و غفلت و بیدقتی است.
خلاصه ماشینی:
"برای اطلاع بیشتر در مورد استاد ترجانیزاده رجوع شود به: 1-مجموعه بزرگداشتها(14)،نشر انجمن آثار و مفاخر فرهنگی 2-استاد ترجانیزاده و مقالاتش در نگاهی گذرا:محمد فاضل،زبان و ادب،مجلهء دانشکدهء ادبیات فارسی و زبانهای خارجی دانشگاه علامه طباطبائی،شماره ششم سال دوم زمستان 7731 ه (2)- این شرح که-پاسخی مثبت به تقاضای دانشجویان فارسی زبان و علاقهمند به ادبیات عرب به شمار میآید-در جای خود شایستهء تقدیر است،و افزون بر آن در مقایسه با بسیاری از دیگر شرحها-به باور اینجانب-از تأمل و دقت بیشتری برخوردار میباشد که در جای خود بدان اشارت میرود.
3)دیگر مورد نقد غیر منصفانه،تفسیر و ترجمهء بیت 37 از معلقهء لبیدین ربیعه است که چنین میسراید: و جزور أیسار دعوت لحتفها بمغالق متشابه أجسامها4 (لبید:دیوان،ص 781) لازم میدانم پیشاپیش لغات و ترکیبات و مراد از شعر را توضیح دهم،تا بیانصافی ناقد عزیز و بر حق بودن استاد ترجانیزاده به خوبی روشن شود.
11-فاضلی محمد:دراسة و نقد فی مسائل بلاغیة هامة،نشر دانشگاه فردوسی مشهد،چاپ دوم،2731 21-فاضلی محمد:استاد ترجانیزاده و مقالاتش در نگاهی گذرا،«زبان و ادب»مجله دانشکدهء ادبیات فارسی و -------------- (1)-این مضمون برگرفته از عنوان مقالهء آقای احمد نصیری است در مجموعه بزرگداشت نامهها(14) زبانهای خارجی دانشگاه علامه طباطبایی،شماره ششم-سال دوم،زمستان 7731 هـ 31-دیگر استاد:معلقات سبع،چاپ اول و چاپ دوم 41-لبید بن ربیعة العامری:دیوان،دار صادر،بیروت(6831 هـ 6691 م) 51-ناقد پژوهشگر:مجله راهنمای کتاب،شمارهء 6-5،مرداد شهریور 1531 61-نصیری احمد:ستارهای بدرخشید و ماه مجلس شد،مجموعه بزرگداشت نامهها(14)تهران،شهریور 2831 71-یاقوت بن عبد الله الحموی رومی بغدادی،ابو عبد الله شهاب الدین:معجم الأدباء،دار الفکر،چاپ سوم،0041 هـ 0891 م) 81-یاقوت بن عبد الله الحموی رومی بغدادی،ابو عبد الله شهاب الدین:معجم البلدان،دار احیاء التراث العربی،بیروت(بیتا)"