ربات تئاتری، عروسکی بدون نخ مقالة

در ابتدا هردو در دنیای تئاتری عروسک‌ها و اشکال متحرک بیگانه بودند، آن دو روی پرسش‌های مرتبط با نمایش عروسکی تحقیق کردند:چگونه می‌توان به یک جسم بی‌جان یا مجازی زندگی بخشید؟ چه رابطه‌ای میان نمایشگر و شی برقرار است؟چه نوع دراماتورژی باید حول و حوش این سیستم ابداع شود؟ «زاون پره»با علاقه شدیدی که به ربات‌ها و آناتومی دارد،برای اینستالیشن‌ها، ربات‌های اتوماتیک و هم‌چنین برای صحنه‌های تئاتر،«بازیگران مصنوعی4» می‌سازد. ابداعات«زاون پره» در پی آزمودن این مسأله است که یک موجود زنده از چه تشیکل شده:تنفس؟ و چه چیز انسان را می‌سازد:سخن‌گفتن؟ وی به عنوان یک هنرمند می‌پرسد:«ما از چه ساخته شده‌ایم؟از نفس‌ها،مکانیزم‌ها، حیوانات،یا آیا ما هیولاهایی ساده بیش نیستیم؟آیا ما چیزی به جز سرهایی متفکر و سخنگو،ساخته شده از کلمه نیستیم؟8» دراماتورژی سیستم در نمایش پل9،«مارسل-لی آنتونز روکا»به شخصیت‌هایی نیمه ربات- نیمه حیوان جان بخشید و آن‌ها اولین «استعاره‌های زندگی»و هم‌چنین راهی برای تکنیکی ساختن بازی‌دهندگی در تئاتر و به ویژه راهی برای عینیت بخشیدن به تخیل بودند.