خلاصة:
برخی از مکاتب از این دیدگاه دفاع می کنند که باوجود نابرابری های ذاتی باید مواهب و تولیدات یک اقتصاد به صورت برابر تقسیم شوند. ازطرفی عده ای از نظریه پردازان بر این موضع قرار دارند که عدالت آن است که مواهب به نسبت سهم در تولیدات اقتصاد توزیع شوند. هرچند تاریخ جوامع اقتصادی نشان می دهد هیچ یک از این نظرها در واقعیت کاربرد و کارایی نداشته اند، اکنون عمده نظریات توزیعی رهیافتی بینابین این دو نظر دارند. برای اقتصاددانان و برنامه ریزان اجتماعی و سیاسی مهم است که نگرش جامعه را در مورد کارایی و برابری طلبی بدانند. این ترجیحات استخراج شده می تواند در طراحی سیستم توزیعی جامعه تعیین کننده و مفید باشد. در این پژوهش با استفاده از یکی از ابزارهای اقتصاد رفتاری، بازی های دیکتاتور (شریک گروهی، شریک ناشناس، مشاهده گر، و توزیع دوم)، نگرش نمونه ای از جامعه دانشجویان دانشگاه مازندران در مورد سهم بری عوامل اقتصادی از تولیدات مشترک بررسی شده است، هم چنین منحنی لورنز مطلوب استخراج و معرفی شده است. در این بازی ها در شرایط مختلف (شراکت گروهی، منتفع نبودن، و شراکت فردی) از شرکت کننده خواسته می شود تا مبلغ دارایی مشترک گروهی را تقسیم کند. منحنی لورنز و ضریب جینی نتایج فعالیت های اقتصادی را فقط به صورت توزیع درآمد بررسی می کند و موارد مهم دیگر در زمینه توزیع را، مثل توزیع فرصت های منصفانه و توزیع دارایی های اولیه، درنظر نمی گیرد. افراد درصورتی که خودشان سهیم باشند، برای تقسیم منافع گروهی بین خود و فردی که می شناسند، برابری را به منزله اصلی اخلاقی اجرا می کنند. درصورتی که اگر فقط تصمیم گیرنده باشند و ذی نفع نباشند، برابری را به منزله یک ارزش اجتماعی کم تر لحاظ می کنند. احساس نوع دوستی در دومین تصمیم مشترک دیده می شود. درحالی که در تصمیم اول مشترک این احساس کم تر است، همچنین منفعت گروهی باعث تبانی برای افزایش سهم خواهی از حساب مشترک شده است. وقتی که بازیگران تصمیم گروهی گرفته اند، یک تغییر از کارایی طلبی به سمت تصمیم های خودخواهانه مشاهده شد. مقایسه منحنی لورنز با تحلیل تصمیم های توزیعی مشاهده شده در این تحقیق این دلالت را تایید و تقویت می کند؛ در یک جامعه با نابرابری کم، ممکن است نابرابری ها ناشی از برابری طلبی توزیع کنندگان یا تصمیم های نامنصفانه توزیعی باشد. ضریب جینی پیشنهادشده تصمیم گیرندگان، در شرایط مختلف، متفاوت و در بازه 1/0 - 16/0 است
ملخص الجهاز:
"ﺑـﻪ داﻧﺸـﺠﻮﻳﺎﻧﻲ ﻛـﻪ ﻣﺸـﺎرﻛﺖ در ﺑـﺎزی را ﻗﺒـﻮل ﻛﺮدهاﻧﺪ در ﻣﻮرد ﻧﺤﻮة ﺑﺎزی اﻃﻼﻋـﺎت ﻛﻠـﻲ داده ﻣـﻲﺷـﻮد و ﺑـﻪﺻـﻮرت ﺗﺼـﺎدﻓﻲ در اﺗﺎقﻫﺎی ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز ﭘﺨﺶ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ و آزﻣﺎﻳﺶ ﺑﺪﻳﻦ ﺷﺮح اﻧﺠﺎم ﻣﻲﮔﻴﺮد: ﻫﻤﺎنﻃﻮر ﻛﻪ در ﺷﻜﻞ 1 آﻣﺪه اﺳﺖ، آزﻣﺎﻳﺶ ﺷﺎﻣﻞ ﭼﻬﺎر ﺑﺎزی رﻓﺘﺎری از ﻧﻮع ﺑـﺎزی دﻳﻜﺘﺎﺗﻮر (اﻧﺼﺎری ﺳﺎﻣﺎﻧﻲ، ﭘﻮرﻓﺮج، اﻣﻴﻨﻲ و زارع: 0931) اﺳﺖ؛ ﻣﺸﺎﻫﺪهﮔﺮ، ﺗﻮزﻳﻊ دوم، ﺷﺮﻳﻚ ﮔﺮوﻫﻲ، و ﺷﺮﻳﻚ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪﺷﺪه.
در ﺑﺎزی ﻣﺸﺎﻫﺪهﮔﺮ، از آنﺟﺎﻛﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢﻫﺎی اﻳﺜﺎرﮔﺮاﻧﻪ و ﺧﻮدﺧﻮاﻫﺎﻧﻪ ﻣﻌﻨـﻲ ﻧـﺪارد، دو ﻧـﻮع ﺗﺼﻤﻴﻢ دﻳﮕﺮ ﺑﻪﺟﺎی آنﻫﺎ ﺑﺮرﺳﻲ ﺷﺪه اﺳﺖ؛ ﺗﺼﻤﻴﻢﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ اﻓـﺮاد ﺑـﺮای ﺑﺮﻗـﺮاری ﺑﺮاﺑـﺮی ﺑﻴﺶﺗﺮ اﻧﺠﺎم دادهاﻧﺪ، ﻳﻌﻨﻲ درﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ اﻣﺘﻴﺎز ﻳﻚ ﺑﺎزیﮔﺮ ﻛﻢﺗﺮ ﺑﻮده اﺳﺖ، ﺑﻴﺶﺗﺮ از ﺳـﻬﻢ اﻣﺘﻴﺎزش ﺳﻬﻢ درآﻣﺪی ﺑﻪ وی دادهاﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢﻫﺎی ﺣﻤﺎﻳﺖ از ﺿﻌﻴﻒ ﻧـﺎمﮔـﺬاری ﺷـﺪه و ﺗﺼﻤﻴﻢﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻧﺎﺑﺮاﺑﺮی ﺑﻴﺶﺗﺮ ﺷﺪهاﻧﺪ، ﻳﻌﻨﻲ ﺗﺼﻤﻴﻢﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ اﻓـﺮاد دارای اﻣﺘﻴـﺎز ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺳﻬﻢ درآﻣﺪیای ﺑﻴﺶﺗﺮ از ﺳـﻬﻢ اﻣﺘﻴﺎزﺷـﺎن دادهاﻧـﺪ، ﺗﺼـﻤﻴﻢﻫـﺎی ﺣﻤﺎﻳـﺖ از ﻗـﻮی ﻧﺎمﮔﺬاری ﺷﺪهاﻧﺪ.
ﻣﻨﺤﻨﻲ ﻟﻮرﻧﺰ ﺑﺮآورد ﺷﺪه از ﺑﺎزی ﺗﻮزﻳﻊ دوم (ﻣﻨﺒﻊ: ﻣﺤﺎﺳﺒﺎت ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺟﺎری) ﺑﺎﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻤﻮدارﻫﺎی 1 ﺗﺎ 4، ﻓﻀﺎی ﺑﻴﻦ ﻣﻨﺤﻨﻲ ﻟﻮرﻧﺰ ﺑﺎ ﺧﻂ ﺑﺮاﺑﺮی ﻛﺎﻣﻞ در ﺑﺎزی ﻣﺸﺎﻫﺪهﮔﺮ از دﻳﮕﺮ ﺑﺎزیﻫﺎ ﺑﻴﺶ ﺗﺮ ﺑﻮد و ﻛﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﻓﻀـﺎ در ﻧﻤـﻮدار ﻣﺮﺑـﻮط ﺑـﻪ ﺑـﺎزی ﺷﺮﻳﻚ ﮔﺮوﻫﻲ ﻣﻲ ﺷﺪ، اﻣﺎ اﻳﻦ ﻧﺎﺑﺮاﺑﺮی ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻗﺒﻠﻲ در ﺟـﺪول 1، ﻛـﻪ دﻻﻟﺖ ﺑﺮ ﺗﺒﺎﻧﻲ ﺑﻴﺶ ﺗﺮ در ﺑﺎزی ﺷﺮﻳﻚ ﮔﺮوﻫﻲ دارد، ﻧﺸﺎن ﻣﻲدﻫﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ وﺟـﻮدی ﻛـﻪ در ﺑﺎزی ﺷﺮﻳﻚ ﮔﺮوﻫﻲ ﺑﺮاﺑﺮی ﺑﻴﺶ ﺗﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﺪ، اﻳﻦ ﺑﺮاﺑﺮی اﺣﺘﻤـﺎﻻ از ﺗﺒـﺎﻧﻲ ﺷﺮﻳﻜﺎن ﺿﻌﻴﻒﺗﺮ ﺑﺮای ﺑﺮداﺷﺖ ﺳﻬﻢ ﺑـﻴﺶ ﺗـﺮی از ﺣﺴـﺎب ﻣﺸـﺘﺮک (ﺗﺼـﻤﻴﻢﻫـﺎی ﺧﻮدﺧﻮاﻫﺎﻧﻪ) ﻧﺎﺷﻲ ﺷﺪه اﺳﺖ و اﻳﻦ ﺷﺎﻫﺪی ﺑﺮ ﺿﻌﻒ ﻣﻄﺮحﺷﺪه در ﺑﺨﺶ دوم ﺑﺮای ﺷﺎﺧﺺ ﺟﻴﻨﻲ اﺳﺖ."