کاربرد نمایش خلاق در بروز توانایی های معلولین ذهنی مقالة

در عرصــه ی هنر، نمایش یکی از بهترین و مناســب ترین بســترها برای نشــان دادن اســتعدادهای نهفته ی افراد کم توان ذهنی می باشــد. نمایش خلاق ، فرایندی برای رشد خلاقیت و به فعل درآوردن توانایی های بالقوه ی انسان و ابزاری موثر در تغییر نگرش جامعه نسبت به این قشر است . این گفتار سعی بر آن داردکه به بررسی کارکردهای نمایش خلاق در امر شناســایی و پرورش توانایی های افراد کم توان ذهنی بپردازد؛ تا با توجه به مزایا و نتایــج آن ، نمایش خلاق به عنوان امری فراگیر در امر آموزش افراد کم توان ذهنی به کار گرفته شود. از این رو در طی این گفتار اثرات و نتایج نمایش خلاق در امر آموزش گروهی از دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر، سنین ١٩تا ٢٩ ساله ی مرکز توانبخشی پویای شهرســتان کرمان ارائه می گردد تا با بررســی آن ها مشخص شود که اجرای عام و فراگیر این طرح ، چه پیامدها و تاثیرات مثبتی می تواند در آینده ی نه چندان دور آموزش کودکان کم توان ذهنی داشــته باشــد. این پژوهش از نوع نیمه تجربی است و تحقیقات به صورت میدانی انجام شده است .

کلید واژگان : نمایش ، نمایش خلاق ، افراد کم توان ذهنی ، خلاقیت ، توان بخشی 91 فصلنامه تخصصیهنرهای مایشی دوره ی جدید،شماره ی هشتم ،پاییز١٣٩٢ مقدمه «افرادی با ویژگی های جسمی و ذهنی خاص در اطراف ما زندگی می کنند که بر حسب ظاهر آن ها، در موردشان قضاوت می شود و رفتارهای مختلف اجتماعی در حق آن ها اعمال می شود. » (دلخوشنواز، ١٣٦٩، ٥) در خصوص شناساندن مهارت های نهفته این افراد اقداماتی هر چند اندک انجام پذیرفته است که البته آن ها نیز کافی به نظر نمی رسند و نمایش خلاق به عنوان یک ابزار نوکه در ایران هنوز کاملا ارزش و کارکرد آن به درستی شناخته نشده ، می تواند راه و دریچه ای تازه به سوی کسانی که دغدغه ی شناساندن توانایی های این قشر را دارند به روی آن ها باز کند. با توجه به این که «یکی از جدی ترین و آشــکارترین ویژگی های افراد عقب مانده ذهنی تأخیر در تحول زبان و گفتار است وکلی ترین مشکل زبان ، اختلال تلفظ ، اختلال صوت و لکنت زبان است ؛» (شریفی درآمدی ، ١٣٨١، ١٧) تمرین های تقویت بیان از اهمیت خاصی در طول 95 فصلنامه تخصصیهنرهای مایشی دوره ی جدید،شماره ی هشتم ،پاییز١٣٩٢ دوره برخوردارمی باشد. در تمرین های پانتومیم که با گروه یاد شــده انجام شد، تأکید ویژه مربی در بکارگیری تخیل و استفاده ابزاری از بدن بود که آن ها به دلیل داشتن بدنی خشک و همچنین محدود بودن ذهن شان در مسائل بسیار ساده و پیش پا افتاده ، کمتر به نتایج مطلوبی می رسیدند.