خلاصة:
هدف پژوهش حاضر مدل یابی علی فوبی اجتماعی دانش آموزان براساس هوش هیجانی ، مهارت های اجتماعی ، عزت نفس و کمرویی بود. روش پژوهش از نوع همبستگی و جامعه ی آماری شامل کلیه ی دانش آموزان دختر و پسر مقطع راهنمایی ساکن شهرستان زنجان در سال تحصیلی ١٣٩١- ١٣٩٠ بود. نمونه آماری پژوهش حاضر ٣٠٠ نفر از دانش آموزان دختر و پسر بود که با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه فوبی اجتماعی کانور، مقیاس هوش هیجانی برادبری و گدیوز، مقیاس مهارت های اجتماعی ماتسون ، مقیاس عزت نفس روزنبرگ و مقیاس کمرویی چیک و باس جمع آوری و به کمک تحلیل مسیر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . نتایج پژوهش نشان داد که هرچقدر هوش هیجانی ، مهارت اجتماعی ، عزت نفس بالاتر باشد، میزان ابتلاء به فوبی اجتماعی پایین تر است و هرچقدر کمرویی بالاتر باشد، درصد ابتلاء افراد به فوبی اجتماعی بالا می رود. با توجه به نتایج پژوهش حاضر، می توان گفت دانش آموزانی که عزت نفس بالایی داشته و توانایی تنظیم هیجانات و برقراری روابط اجتماعی مناسب را دارند، از شانس بالایی برای عدم ابتلاء به فوبی اجتماعی برخوردارند.
ملخص الجهاز:
"ir@hajloo53) دانشیار گروه روان شناسی ، دانشگاه محقق اردبیلی کارشناس ارشد روان شناسی عمومی ، دانشگاه محقق اردبیلی موجود، یک خط ارتباطی دو متغیری را بین کمرویی ، هوش هیجانی ، مهارت های اجتماعی ، عزت نفس و فوبی اجتماعی می توان متصور شد اما در اینجا دو سوال اساسی قابل طرح است : ١.
تغییرات فوبی اجتماعی تا چه اندازه از طریق اثرات مستقیم و غیرمستقیم کمرویی ، هوش هیجانی ، مهارت های اجتماعی و عزت نفس قابل تبیین است ؟ ٢.
نفش واسطه ای کمرویی و مهارت های اجتماعی در ارتباط بین هوش هیجانی ، عزت نفس و فوبی اجتماعی چیست ؟ برای پاسخ به سؤالات مذکور، از درون نتایج تحقیقات قبلی یک مدل فرضی برای تبیین فوبی اجتماعی می توان تدوین کرد که تاکنون مطرح نشده و مورد آزمون قرار نگرفته است .
شاخص های خوبی برازش برای مدل اندازه گیری پنج عاملی شاخص برازش مقدار آماره سطح قابل قبول وضعیت مدل مورد مطالعه کوچکتر از ٣ برازش RMSEA ٠."