خلاصة:
هدف از تحقیق حاضر مقایسه هزینه انرژی استراحتی و کارایی سوخت وسازی بیماران فلج مغزی اسپاستیک با میانگین سن 11 سال،قبل و بعد از یک دوره تمرینات هوازی و مقایسه این شاخصها با افراد سالم بوده است.15 کودک فلج مغزی اسپاستیک داییلژی داوطلبانه در یک برنامه ورزشی توانبخشی شرکت کردند و 18 کودک سالم همتایشان(گروه کنترل)نیز به صورت تصادفی برگزیده شدند.گروه تجربی(cp)برنامه تمرینات هوازی را به مدت 3 ماه،بطور سه جلسه در هفته با شدت کار5/2(به تصویر صفحه مراجعه شود)46 HRR %معادل شدت متوسط bpm 144 را اجرا کردند.
متغیرها مطابق پروتکل اصلاح شده مک مستر روی چرخ کار سنج نتتوری در شرایط آزمایشگاهی با دمای 21 درجه سانتیگراد و رطوبت محیطی 61 درصد مورد اندازهگیری قرار گرفتند.پس از دوره تمرینی اندازهگیری متغیرها تکرار گردید و با استفاده از روش آماری MANOVA مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.متعاقب اجرای تمرینات سه ماهه،ضرین قلب استراحت و زیر بیشنه و شدت اجرای فعالیت(%HRR)به میزان قابل توجهی کاهش یافت.این متغیرها در بیماران در در هر دو شرایط پیش و پس آزمون به میزان معنیداری بیش از گروه سالم بود(5/0> P ).هزینه انرژی استراحتی گروههای بیمار و سالم تقریبا یکسان بود.میزان اکسیژن مصرفی متناسب با بازده(به تصویر صفحه مراجعه شود) در پس از آزمون بیماران به میزان معنیداری کاهش یافت(5/0%> P ). همچنین هزینه اکسیژن پس از آزمون تحت بازده کار 45 وات روی چرخ کار سنج بطور بارز کاهش(8/1(به تصویر صفحه مراجعه شود) 02/18 در برابر(به تصویر صفحه مراجعه شود)34/20 میلی لیتر کیلو گرم در دقیقه)،که از افزایش کارایی متابولیکی حکایت میکنند. نتیجهگیری:ضربانهای قلب استراحت و زیر بیشینه بیماران فلج مغزی بیش از افراد سالم است که از هزینه انرژی ورزشی بالاتر و سطح پایین توانایی قلبی-عروقی آنان حکایت میکند.با این وجود،فعالیتهای ورزش درمانی به افزایش کارایی سوخت وسازی بیماران منجر میگردد.این دگرگونی فیزیولوژیک در بیماران فلج مغزی اسپاستیک علیرغم محدودیت عملکرد دستگاه عصبی-عضلانی و تحمل پایین شدتهای بالا تمرین،از جنبههای بالینی قابل توجه است.
ملخص الجهاز:
"نتیجهگیری:ضربانهای قلب استراحت و زیر بیشینه بیماران فلج مغزی بیش از افراد سالم است که از هزینه انرژی ورزشی بالاتر و سطح پایین توانایی قلبی-عروقی آنان حکایت میکند.
(نمودار 4) نمودار 4:تغییرات هزینه انرژی استراحتی در گروههای تحقیق (به تصویر صفحه مراجعه شود) مقیاس سنجش کارایی متابولیک با میزان اکسیژن مصرفی متناسب با بازده کار ارگومتری در بیماران در شرایط پس آزمون(به تصویر صفحه مراجعه شود)نسبت به وضعیت پیش آزمون(به تصویر صفحه مراجعه شود) کاهش قابل توجهی یافت.
در سن2(1982)ضربان زیر بیشینه بیماران اسپاستیک را بالاتر از افراد سالم گزارش کرد[15]کاهش ضربانهای قلب استراحت و زیر بیشینه و همچنین کاهش شدت اجرای ورزش(%HRR)در بیماران اسپاستیک متعاقب برنامه تمرینی نشان دهنده اثر فزاینده تمرینات هوازی روی شاخصهای فلبی-عروقی و قابلیت تحمل بدنی آنان بوده است.
به علاوه آزمون مک مستر را نیز با پرداخت هزینه اکسیژن کممتر و فشار کار پایینتر هنگام پس آزمون اجرا نمایند(05/0> P )بدین معنی که عضلات درگیر فعالیت پدال زنی،قابلیت تحمل شدت بیشتر کار را همراه مصرف اکسیژن حتی کمتر از افراد سالم کسب نمودهاند (8/1(به تصویر صفحه مراجعه شود)02/18 در برابر 1/2(به تصویر صفحه مراجعه شود)34/20 میای لیتر کیلو گرم در هر دقیقه)این نشانهها امکان تاثیر مثبت متغیر مستقل نوتوانی ورزش را بر کار آمدی و آمادگی قلبی-عروقی و نیز کارآیی متاتبولیکی عضلانی بیماران CP خاطرنشان میسازد.
لیکن فعالیتهای هوازی زیر بیشینه بسته به مدت و شدت تمرین به افزایش معنیدار سوخت وسازی این بیماران منجر میگردد این دگرگونی در بیماران فلج مغزی اسپاستیک علیرغم محدودیت عملکرد دستگاه عصبی-عضلانی و تحمل پایین شدتهای بالاتر تمرینی از جنبههای بالینی قابل توجه است."