الگوی «آرمان گرایی واقع بینانه» به مثابه ایدئولوژی اسلامی در «مدیریت انقلابی» رسانه مقالة

این نوشتار در ابتدا به تعریف ایدئولوژی پرداخته و بر آن شده که ایدئولوژی بیش از هر سپهر انسانی، در عرصه رسانه کارکرد می یابد. پس از نقد نقش ایدئولوژی در رسانه پست مدرن و نیز نقد تعاریفی که ایدئولوژی را لزوما در خدمت منافع طبقات حاکم و تحریف واقعیت می دانند، سپس با معرفی ایدئولوژی به مثابه امری گریزناپذیر در علوم انسانی به طور کلی و در علم رسانه به طور خاص، سعی بر الگوسازی مدل اسلامی مدیریت رسانه داشته است. در نهایت از «رسانه اسلامی» در معنای ابرواقعی یا فراواقعیت تعبیر نموده که فراسوی واقعیت، در عین حال در پیوند و تطابق با واقعیت و معطوف به آرمان و حقیقت است. مکتوب پیش رو الگوی آرمان گرایی واقع بینانه را به مثابه ایدئولوژی اسلامی و با خصوصیت نفی سکولاریزم -که نگاهی دوگانه انگار به آرمان و واقعیت دارد- و حقیقت گرایی بیان کرده است. هم چنین این مقاله با مقایسه هستی شناسی در گفتمان احیاگر -که مبدع آن اقبال لاهوری است- و گفتمان پست مدرنیسم که پدر آن فردریش نیچه است، تفاوت مبنایی و هستی شناسانه رسانه پست مدرن و رسانه اسلامی که باید در پی احیای دین باشد را نشان داده است در این جستار آرمان گرایی واقع بینانه به مثابه هستی شناسی و مدیریت انقلابی به منزله روش شناسی، دو اساس شکل گیری رسانه اسلامی معرفی شده اند. آرمان گرایی واقع بینانه با هم سازی، هم وندی و هم ورزی آرمان و واقعیت، مدیریت و انقلاب، دنیا و آخرت، جسم و روح، دین و دنیا و دین و سیاست معرفی گشته است. این مقاله به عنوان یک «مدل» و نه «نظریه»، تنها به چیستی و چگونگی موضوع می پردازد، چرا که وظیفه هر مدلی همین است و هم چون نظریه به چرایی و تعلیل نمی پردازد. کل مقاله به آیایی امکان موضوع خویش پرداخته و مدعا (Thesis) را بر امکان آرمان گرایی واقع بینانه در مدیریت رسانه نهاده است.